Η
πιο ωραία φωτογραφία της αγωνιστικής
ήταν αυτή των ΠAOKτσήδων στην Νέα Σμύρνη.
Θύμισε
άλλες εποχές, όταν δεν υπήρχαν οπαδικές
μόδες, πλακάτ, φαντεζί σημαίες, μπλουζάκια
με γαμηστερά γραφιστικά σχέδια. Μόνο
φωνή, ένα τύμπανο και μια
νεκροκεφαλή... Θύμισε και κάτι άλλο:
πως είναι, πως ήταν για την ακρίβεια, να
κατεβαίνουν Θεσσαλονικείς οπαδοί στα
γήπεδα της Αθήνας και αντίστροφα οπαδοί
από τις ομάδες της Αθήνας και του Πειραιά
στην Θεσσαλονίκη. Παλιότερα, ζούσαμε
για τη στιγμή που θα φτάσει η αγωνιστική
στο Χαριλάου, στην Φιλαδέλφεια,
στην Τούμπα, κτλ... Να προετοιμαστεί η
εκδρομή, να γίνει προσπάθεια να μπει
ακόμα ένα πούλμαν, να φτάσουμε όλοι
σώοι, να φωνάξουμε στη γωνιά μας τόσο
που η φωνή έκλεινε για καμιά εβδομάδα
και να γυρίσουμε με κρύωμα, αν τα πούλμαν
είχαν κατά την επιστροφή απώλειες...
Άραγε,
και η ερώτηση απευθύνεται στους όποιους
αρμόδιους αλλά και σε εμάς τους ίδιους,
τι είναι προτιμότερο, τι είναι πιο
οπαδικό; Να περιμένεις τη στιγμή που θα
μπεις στο πούλμαν για Καυταντζόγλειο,
για Λεωφόρο, για Καραισκάκη, τη στιγμή
που θα μπεις στο απέναντι
πέταλο και θα δεχτείς τα πρώτα μπινελίκια
με τα απαραίτητα ιπτάμενα αντικείμενα
ή να περιμένεις τους αντίπαλους οπαδούς
έξω από σπίτια, μαγαζιά, στους δρόμους
και στα τρένα;
Καλή
σας εβδομάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου