RFU.GR

Από τον Οκτώβρη του 2016, μετακομίσαμε και πλέον θα μας βρίσκετε στο RFU.GR

Τρίτη 22 Απριλίου 2008

Ο ΠΑΟ ΑΝΗΚΕΙ [?] ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ....13/04/2008

Την Κυριακή 13/04/2008, το κέντρο της Αθήνας σείστηκε από την συγκέντρωση και πορεία 40.000 ανθρώπων/φίλων/φιλάθλων/οπαδών/άρρωστων του ΠΑΟ. Αίτημά της, ήταν η αποχώρηση/μεταπώληση του πακέτου μετοχών ιδιοκτησίας της οικογένειας Βαρδινογιάννη...

Οι αφορμές πολλές και παλιές, από το αίσχος της Ριζούπολης έως τα ακριβά εισιτήρια στην πρώτη επάνοδο στην Λ.Αλεξάνδρας μέχρι τις διευκρινίσεις ως «φιλικές κουβεντούλες» συνδεσμιτών με ανθρώπους της ΕΛ.ΑΣ. και την δήλωση φρονημάτων για να πηγαίνουμε φέτος στο γήπεδο (βλέπε ticket club).

Mια συγκέντρωση που προπαγανδίστηκε έξυπνα, δημιουργικά, ανεξάρτητα, αυτο-οργανωμένα δίχως καμιά σχέση υπαλληλίας με άλλους επίδοξους συνδιοκτήτες της ΠΑΕ! Το πώς αυτό το αυθόρμητο ξέσπασμα τόσου κόσμου, πολεμήθηκε πριν καν διοργανωθεί με τόνους λάσπης & κινδυνολογίας (όπως εξάλλου κι άλλες διαδηλώσεις που έχουν διεξαχθεί για κοινωνικά ζητήματα), αλλά και αποκρύφτηκε από την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ είναι ένα θέμα που δεν μας εκπλήσσει ιδιαίτερα. Είναι γνωστές οι διασυνδέσεις μεταξύ των μεγαλο-ιδιοκτητών/μεγαλο-εκδοτών των ΜΜΕ με την ΠΑΕ, αλλά και ο φόβος όλων αυτών για κάθε λαϊκό ξέσπασμα! Αλλά η αλητεία που διέπραξε η ΕΡΤ (μια ΕΡΤ την οποία πλερώνουμε με τους δημοτικούς φόρους), κάνοντάς γαργάρα την συγκέντρωση είναι ενδεικτικό του όλου κλίματος. Μια ΕΡΤ η οποία για να διαφυλάξει και προασπίσει το «τηλεοπτικό προϊόν» της που χρυσοπλήρωσε,απέκρυψε την οργή αλλά και την ήπια (ή..ειρηνική) στάση των διαδηλωτών ενάντια στην ιδιοκτησία της ΠΑΕ.

Αρκετοί οι προβληματισμοί για το πώς θα μπορούσε να κυλήσει αυτό το συλλαλητήριο και τί άλλο θα μπορούσε να γίνει, όπως και για το τί θα μπορούσε ν’ αποφευχθεί, αλλά αυτά είναι για άλλη ώρα... Εμείς θα σταθούμε στο ό,τι επιτέλους ο λαός του ΠΑΟ έβαλε τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, οι εξελίξεις οι οποίες σήμερα 22/04/2008 με τις δηλώσεις του Τζίγκερ, φαίνεται πως επιταχύνθηκαν από το συλλαλητήριο αυτό! Κι είναι κάτι που πρέπει να κρατήσουμε για το μέλλον...ένα μέλλον που κανείς δεν μας εγγυάται παρόλη την «πολυμετοχικότητα» πως θα αλλάξει υπέρ μας, με λογικές τιμές, με ελεύθερη είσοδο δίχως ticket club, με σεβασμό στους συνδέσμους των φιλάθλων-οπαδών, χωρίς κάμερες παρακόλουθησηςς, χωρίς εκμετάλευση της αγάπης μας για τον ΠΑΟ (εμπορικά κέντρα),χωρίς security/stewards.

Από κουβέντες και με άλλους ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥΣ, σιγανοκουβεντιάζεται μια ιδέα που όμως προχωράει πέρα από την «πολυμετοχικότητα»..Έναν σύλλογο,με ενεργά μέλη και με δικαίωμα εκλογής Δ.Σ. κι όχι απλά μετόχους.

radical greens

Y.Γ. 1/ όσοι αναζητούν για «υπαλλήλους» του κάθε επιχειρηματία μεταξύ μας, ας ψάξουν αλλού! Μας αρκεί η μισθωτή σκλαβιά του 8ώρου, «δε θα γίνουμε εμείς, όπως μας θέλετε εσείς»

Υ.Γ. 2/ όσο για τους «political correct» που σερφάρουν στο indymedia, εμείς προτιμάμε το συναίσθημά μας εν αντιθέσει με τον τάχα μου ορθολογισμό τους, έναν ορθολογισμό που μετατρέπεται σε ελιτισμό και ιδεολογία...

update Υ.Γ. 3/ είναι προφανές κι αυτονόητο πως θα ήταν ό,τι πιο θετικό να κατεβαίνει τόσος κόσμος σε άλλες διαδηλώσεις-συγκεντρώσεις...Μόνο που αυτό εκτός από υποκειμενικό θέμα (των συμμετεχόντων), είναι και θέμα των διοργανωτών - πάσης φύσεως συλλογικοτήτων,οργανώσεων,κομμάτων,ομοσπονδιών,σωματείων,κ.τ.λ. Εξάλλου δεν έχουμε αυταπάτη πως όσοι κατέβηκαν είναι άτομα που ενδιαφέρονται εκτός από το "ευ ζειν" και για το "ζειν" (η ανακοίνωση του Ε.Φ.Σ. Θ13 νομίζουμε πως καλύπτει ικανοποιητικά αυτό το ζήτημα, που έγινε καραμέλα σε όσους την ακούσανε με την μαζικότητα).

Τρίτη 15 Απριλίου 2008

19 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝ... ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ...

Δεκαεννιά χρόνια πέρασαν από την τραγωδία (μια από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως που συνδέεται με τον αθλητισμό) του Χίλσμπορο, όπου 96 άνθρωποι (από 14 έως 67 ετών) έχασαν την ζωή τους και άλλοι 250 τραυματίστηκαν, πριν τον ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, μεταξύ της Λίβερπουλ και Νότιγχαμ.

Στις 15 Απριλίου του 1989, ένα μεσημέρι γιορτής μετατράπηκε σε εφιάλτη. Πάνω από 10.000 φίλαθλοι της Λίβερπουλ βρέθηκαν έξω από το γήπεδο της Σέφιλντ Γουέντσντεϊ, με την ελπίδα ότι θα καταφέρουν να παρακολουθήσουν από κοντά την αγαπημένη τους ομάδα.

Δυστυχώς έγινε... και κάποιοι από αυτούς μπήκαν στην ήδη υπεράριθμη εξέδρα των οπαδών των «Reds». Η αστυνομία δεν μπόρεσε να ελέγξει (!) αυτόν τον τεράστιο όγκο φιλάθλων, με αποτέλεσμα την είσοδο τους σε ένα από τα χειρότερα γήπεδα εκείνης της περιόδου.

Ακολούθησε πραγματικός χαμός. Οι φωνές χαράς αυτών που έμπαιναν στο Χίλσμπορο του Σέφιλντ σκέπαζαν τις κραυγές αυτών που ήταν ήδη μέσα και ένιωθαν να πλακώνονται από μια ανθρώπινη μάζα. Κάποιοι πηδούσαν από την εξέδρα μέσα στον αγωνιστικό χώρο για να σωθούν, άλλους τους τραβούσαν στο πάνω διάζωμα. Κάποιοι άλλοι, όμως, δεν τα κατάφεραν και πέθαναν από ασφυξία...

Οι πρώτοι νεκροί ήταν αυτοί που βρίσκονταν μπροστά στα κάγκελα και δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν. Όλοι τους είχαν στριμωχτεί τόσο πολύ που σύμφωνα με μαρτυρίες, υπήρχαν νεκροί ακόμα και όρθιοι (!) ανάμεσα στο πλήθος.

Μπροστά από την εξέδρα ήταν η εστία του τότε τερματοφύλακα της Λίβερπουλ, Μπρους Γκρόμπελαρ, ο οποίος έβλεπε τον πανικό που επικρατούσε πίσω του. Φώναξε στον διαιτητή της αναμέτρησης, ο οποίος στο 6ο λεπτό αποφάσισε την διακοπή του αγώνα.

Τότε ξεκίνησε η επιχείρηση διάσωσης των ανθρώπων που ασφυκτιούσαν στην εξέδρα, αλλά ήταν πολύ αργά. Ο απολογισμός ήταν τραγικός. Εφτά γυναίκες και 89 άνδρες άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή.

Oι ευθύνες από τον τότε εκπρόσωπο του υπουργείου εσωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Λόρδο Τέιλορ, αποδόθηκαν στην αστυνομία, αλλά όλοι στο Λίβερπουλ ζητούσαν... «Justice for the 96».

Η τραγωδία αυτή ήρθε λίγο μετά από το Χέιζελ και κάποιοι βιάστηκαν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα και να χαρακτηρίσουν χούλιγκανς τους οπαδούς της Λίβερπουλ.

Μάλιστα, ο τότε πρόεδρος της UEFA, Ζακ Ζορζ, τούς είχε χαρακτηρίσει «ζώα». Βέβαια, τις επόμενες ημέρες μόλις πληροφορήθηκε ακριβώς τι συνέβη ζήτησε συγγνώμη.

Αυτό, όμως, που προκάλεσε το μένος της κοινής αγγλικής γνώμης και την έκρηξη των «Liverpoolians» ήταν το πρωτοσέλιδο της «SUN», στις 19 Απριλίου του 1989.

Η συγκεκριμένη εφημερίδα βγήκε με τίτλο: «Η αλήθεια» («Τhe Truth») και στο πρωτοσέλιδό της έγραφε: «Κάποιοι οπαδοί έκλεβαν τα θύματα. Κάποιοι οπαδοί κατουρούσαν τους γενναίους αστυνομικούς. Κάποιοι οπαδοί χτυπούσαν αυτούς που έδιναν το φιλί της ζωής».

Μετά από χιλιάδες μηνύσεις προς την εφημερίδα, οι πωλήσεις της στο Λίβερπουλ έπιασαν... πάτο. Εξοργισμένοι άνθρωποι, που είχαν θρηνήσει για τα συγγενικά και φιλικά τους πρόσωπα, έκαιγαν την «Sun» και ορκίζονταν να μην την ξαναπιάσουν στα χέρια τους.

Τελικά, το καλοκαίρι του 2004 η εφημερίδα παραδέχτηκε στο πρωτοσέλιδό της ότι έκανε το λάθος της ιστορίας της, ζητώντας συγνώμη. Αλλά δεν κέρδισε τίποτα. Οι τοπικές εφημερίδες του Λίβερπουλ δεν την δέχτηκαν. «H αλήθεια; Αυτός ο ηλίθιος δεν ξέρει τη σημασία της λέξης», έγραψε η Liverpool Echo, έχοντας φωτογραφία τον διεθυντή της Sun, Κέλβιν ΜακΚένζι.

Με νωπές τις μνήμες από την τραγωδία του Χέιζελ, η κρίση του αγγλικού ποδοσφαίρου κορυφώθηκε εκείνο το μεσημέρι της 15ης Απριλίου. Ενώ είχε αρθεί η τιμωρία των ομάδων από τα Κύπελλα Ευρώπης, μετά το Χίλσμπορο τέθηκε εκ νέου σε ισχύ.

Εξω από το Ανφιλντ υπάρχει το μνημείο αφιερωμένο στους 96 ανθρώπους με τα ονόματά τους... Mνημείο υπάρχει και έξω από το Χίλσμπορο.

όταν σκοτεινιάζει... κάποιοι κρατάνε τη φλόγα ζωντανή...
για να μην τους πάρει η μπάλα...

σαμποτάζ σε γαλανόλευκη φιέστα...

Τη Δευτέρα 14-04, υπήρχε προγραμματισμένη εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα στο κλειστό παλαί για την επιβράβευση, ακόμα μια, της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου για την κατάκτηση του euro 2004. Λίγο πριν την έναρξη της γιορτούλας, εμφανίστηκαν στο χώρο μερικοί οπαδοί του Ηρακλή με την πρόθεση να χαλάσουν τη φιγουρατζίδικη αυτή εκδήλωση. Θέλησαν για ακόμα μια φορά να δηλώσουν την αντίθεσή τους στο νέο νόμο-έκτρωμα που στέλνει οπαδούς στη φυλακή για πλάκα, επιδιώκοντας την εξόντωσή μας! Ο τρόπος που επέλεξαν; ένα μικρό πανό με ξεκάθαρη όμως θέση που ξεκίνησε από τα χαμηλά και με τη βοήθεια τριών μπαλονιών έφτασε στην κορυφή, ετσι ώστε όλοι να μπορούν να το διαβάσουν, αλλά και κανένας να μην μπορεί να το προσεγγίσει... Μπράβο αδέλφια, και πάλι μπράβο! Τέτοιες κινήσεις ανεβάζουν τη ψυχολογία του οπαδικού κινήματος, όπως αυτό υπάρχει, και μας ιντριγκάρει... Η αντίθεση μας στον αθλητικό νόμο πρέπει να μας βρει όλους ενωμένους... Ας φανταστούμε πόσο μεγαλύτερη δυναμική θα είχε αυτή η κίνηση αν συμμετείχαν και άλλοι οπαδοί από διάφορες κερκίδες και ομάδες... ή αν συντονίζονταν όλες οι αντιθετικές ενέργειες στο νόμο: την ίδια χρονική στιγμή ένα πανί εδώ, μια συγκέντρωση εκεί, μια πορεία παραπέρα...

Σάββατο 12 Απριλίου 2008

οι δικές μας στιγμές...

αυτές οι στιγμές είναι μόνο δικές μας και κανένας δεν μπορεί να μας τις στερήσει, οσο και αν προσπαθήσει... το μοντέρνο ποδόσφαιρο είναι εδώ, αλλά δε θα μας λυγίσει... τα καπνογόνα θα είναι πάντα απαραίτητο ¨όπλο¨ στη μάχη της κερκίδας...

Κυριακή 6 Απριλίου 2008

ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ!!!!!!

"ΧΡΗΣΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΣΧΕΔΟΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΑΡΣΗΣ ΒΑΡΩΝ"... Η ΕΙΔΗΣΗ ΕΧΕΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕΙ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΚΟ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ, ΚΟΣΜΟ... ΤΑ ΜΜΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΙΔΕΩΔΟΥΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ... ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΠΩΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ (ΚΑΙ ΠΙΝΟΥΝ) ΜΟΝΟ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΣΠΑΝΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΙΝΕ... ΚΑΙ ΤΩΡΑ; ΜΗΠΩΣ ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΠΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΧΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ; ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΓΙΝΕΤΑΙ... ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ...

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΑΣΕ...

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ ΚΑΠΟΙΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΩΝ RFU ΠΡΟΧΩΡΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΦΙΣΑΣ ΜΕ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΤΙΤΛΟ WHO REALLY CARES?. ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΑΦΙΣΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΛΑΥΡΙΟΥ... ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΓΩΝΙΕΣ ΟΠΑΔΩΝ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΣΟΥΝ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΕΡΚΙΔΕΣ ΜΑΣ... ΕΤΣΙ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΩΝ RFU... ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ, ΘΕΩΡΗΣΑΜΕ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΓΙΑ, ΚΑΙ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ, ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΑΝΙΑΣ... ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ, ΑΦΟΥ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΚΕΡΚΙΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΚΡΙΣΙΜΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ...