Είμαστε όλοι αμαρτωλοί...

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα pentapostagma.gr

Αθλητικός φανατισμός: ένα νέο είδος αίρεσης;

Κάθε εποχή χαρακτηρίζεται από μια συνεχόμενη αμφισβήτηση των αξιών και των ηθικών αρχών της προσωπικότητας. Αμφισβήτηση που κατά καιρούς, οδήγησε στη δημιουργία αιρέσεων! Υπάρχει ένα νέο είδος αίρεσης και στην εποχή μας που περνάει απαρατήρητο στους περισσότερους ανθρώπους. Μιλάω για την αυξανόμενη τάση θεοποίησης των αθλητικών συλλόγων!
Μερίδα ανθρώπων, που ασχολούνται με τα αθλητικά θέματα είτε ενεργά είτε παθητικά, έχουν ταχθεί υπέρ κάποιου τέτοιου συλλόγου και τον έχουν ως ιδανικό, προτεραιότητα στη ζωή τους και σε πολλές περιπτώσεις ατόμων, ο σύλλογος γίνεται η ίδια τους η ζωή. Τρέχουν σε όλα τα γήπεδα να στηρίξουν την αγαπημένη τους ομάδα. Αυτό δεν θα ήταν απαρατήρητα κακό, αν ο τρόπος στήριξής της ομάδας τους κυμαινόντουσαν σε λογικά αθλητικά πλαίσια και δεν ξέφευγαν από τα όρια της ευγενούς άμιλλας. Δυστυχώς όμως, αυτή η υποστήριξη εκφράζεται με συνθήματα πάθους και λατρείας για την ομάδα τους σαν να είναι Θεός, προσκυνούν το όνομα , το σύμβολο και τους ανθρώπους που αντιπροσωπεύουν έναν σύλλογο, ομολογούν πως για αυτούς είναι θεός και θρησκεία, ενώ συγχρόνως χρησιμοποιούν πλούσιο ρεπερτόριο βωμολοχιών και ασεβέστατων χαρακτηρισμών εναντίον των αντίπαλων συλλόγων κι όλων όσους των απαρτίζουν.
 Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, σχηματίζουν στρατούς στο όνομα της ομάδας τους, υπό την ανοχή του κράτους, της αστυνομίας και των ιδιοκτητών των συλλόγων και συγκρούονται με οπαδούς άλλων ομάδων, λες και είναι εχθροί σε εμπόλεμη κατάσταση, ενώ αρκετές φορές υπάρχουν τραυματισμοί αλλά και νεκροί! Είναι διατεθειμένοι να αφαιρέσουν ζωή και να γίνουν φονιάδες για έναν αθλητικό σύλλογο! Τόσο παράλογο μα πέρα για πέρα αληθινό.

Μιλάμε δηλαδή, για πλήρη υποβάθμιση της αξίας της ανθρώπινης ζωής και της προσωπικής ελευθερίας! Το πρόσωπο κάθε ανθρώπου και η ταυτότητά του καθορίζεται από το πια ομάδα υποστηρίζει έχοντας αντικαταστήσει όλα τα άλλα!Δεν τους ενδιαφέρει αν είσαι Έλληνας, Ορθόδοξος, άνδρας, γυναίκα, παιδί! Δεν δείχνουν κατανόηση ή σεβασμό την επιλογή του άλλου. Αν δεν υποστηρίζεις την ομάδα τους είσαι εχθρός τους! Αδιαφορούν! Για αυτούς υπάρχουν μόνο Παναθηναϊκοί, Ολυμπιακοί, οπαδοί της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ ή οποιασδήποτε άλλης ομάδας! 
Και ρωτάω, όταν κάποιος πιστεύει σε ψεύτικα κι ανθρώπινα ιδανικά, όταν κάποιος λατρεύει σαν θεό κάτι που έχει φτιαχτεί από ανθρώπους, όταν κάποιος προσκυνάει ανθρώπους, όταν κάποιος φανατίζεται και δεν διστάζει να βιαιοπραγήσει εναντίον συνανθρώπου του, δεν αποστατεί από τον αληθινό Θεό; Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αιρετικός και ειδωλολάτρης ή προσωπολάτρης; 
Eίναι κρίμα για όλους αυτούς που επιτρέπουν στον εαυτό τους να παρασυρθεί από ψεύτικα ιδανικά! Κάποια στιγμή όλα θα καταρρεύσουν, όπως καθετί ψεύτικο και τότε θα νιώσουν όλοι τους προδομένοι! Μακάρι έστω και τότε να καταλάβουν την ματαιότητα της επιλογής τους και να βρουν τον σωστό δρόμο, που δεν είναι άλλος από τον δρόμο του Ενός και Αληθινού Θεού, του Ιησού Χριστού!

Κι όλα αυτά τα γράφει κάποιος που υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής ομάδας, με συνεχή παρουσία στα γήπεδα, με κραυγές και ύμνους λατρείας και υποταγής στο σύλλογο. Άλλα με συνείδηση και καθαρή σκέψη κατάλαβε την ματαιότητα και την κοροϊδία όλων αυτών.

Υ.Γ. Όλα όσα αναφέρονται παραπάνω, σε καμία περίπτωση δεν περιλαμβάνει όλους τους φιλάθλους κάποιου αθλητικού συλλόγου. Υπάρχουν κι αυτοί που υποστηρίζουν και παρακολουθούν την ομάδα τους απλοί θεατές στα πλαίσια της σωστής διασκέδασης. Γιατί είναι διαφορετικό να υποστηρίζω μια ομάδα και να παρακολουθώ τους αγώνες όπως παρακολουθώ μια ταινία από το να με τυφλώνει το πάθος και να την λατρεύω σαν θεό.

Να λοιπόν μια διαφορετική άποψη για τη βία στα γήπεδα και τα αίτιά της. Διαφορετική όσον αφορά την "ανάλυση" και την επιχειρηματολογία, γιατί όσον αφορά την πρόταση-συμπέρασμα-νουθεσία περί παρακολούθησης του αγώνα ωσάν κινηματογραφική ταινία, όλοι  συνυπογράφουν, με ή χωρίς κομποσχοίνι στον καρπό...

Ελπίζουμε να μην φτάσουμε ποτέ σε αυτό το σημείο γιατί αυτό θα σημάνει το θάνατο του ποδοσφαίρου όπως το ξέρουμε και το αγαπήσαμε και θα το τιμάμε με μαύρα πανιά σαν τους οπαδούς της Λωζάννης...