Εδώ και δεκαπέντε μέρες, ένας
άνθρωπος 46 χρονών ήταν σε κώμα και
συγκεκριμένα σε μια κατάσταση μη
αναστρέψιμη. Το λάθος του ήταν να
ακολουθήσει την αγαπημένη του ομάδα σε
ένα εκτός έδρας παιχνίδι. Παρόλο που
πήγαινε να δει έναν αγώνα σε ένα μικρό
επαρχιακό γήπεδο, δεν υπολόγισε πως ό,τι
βλέπει σε μεγάλα παιχνίδια και μεγάλα
ντέρμπι, θα το έβρισκε μπροστά του. Ακόμα και σε ένα παιχνίδι Γ' Εθνικής, μηδαμινής επικινδυνότητας, η καφρίλα και
η καγκουριά ήταν παρούσες. Και το κακό
έγινε. Το αποτέλεσμα ήταν ακόμη ένας
νεκρός οπαδός στο βωμό της τυφλής και
ηλίθιας οπαδικής βίας.
Και ενώ ένας οπαδός
χαροπάλευε, τα προβλήματα μιας μεγάλης
μερίδας του οπαδικού κόσμου, τις τελευταίες
δέκα μέρες, ήταν ποιος “πήρε” ποιον
στην Άρτα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα
και ποιος τα βάζει ή όχι με τα ντουβάρια.
Άρα, τι να πούμε εμείς από την πλευρά
μας; Ούτε δημοσιογράφοι είμαστε ούτε
κρατικοί υπάλληλοι ούτε παράγοντες
για να κάνουμε ευχολόγια πως δε θα
υπάρξουν άλλα θύματα και θα καταπολεμηθεί
η οπαδική βία. Από τη μεριά μας, το μόνο
που ελπίζουμε είναι να μιλήσουν και να
βγουν μπροστά όλοι όσοι κουβαλούν υγεία, σωστή νοοτροπία, σεβασμό στον
αντίπαλο και ξημεροβραδιάζονται στους
συνδέσμους προσπαθώντας να σχεδιάσουν
και να δημιουργήσουν με την τρέλα
και το πάθος τους μια όμορφη εξέδρα.
Καλό παράδεισο Κώστα
Κατσούλη.
Συλλυπητήρια στην οικογένειά
του, στους φίλους του και στους συνοπαδούς
του.
ΥΓ. Παλαιότερες σχετικές αναρτήσεις:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου