ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ HUMBA!

Η τραπεζαρία άδειασε από τα περιττά αντικείμενα, η τσόχα στρώθηκε (αφού είχε σιδερωθεί προσεκτικά) και τα χνούδια που εμποδίζουν την κίνηση των παικτών απομακρύνθηκαν με τη βοήθεια ενός ξυραφιού. Οι Γερμανοί Ultras είχαν γεμίσει από νωρίς ασφυκτικά το νότιο πέταλο παραδίνοντας μαθήματα οπαδικής κουλτούρας και φωνάζοντας συνθήματα εναντίον του μοντέρνου ποδοσφαίρου και των μέτρων καταστολής. Λίγο πριν την έναρξη του παραδοσιακού ντέρμπι της Τεχεράνης, μεταξύ της Περσέπολις και της Εστεγκλάλ, τιμήθηκε ο τερματοφύλακας-ήρωας της Δυναμό Κιέβου, Νικολάϊ Τρούσεβιτς. Όρθιοι στην κερκίδα των επισήμων, οι επίτιμοι καλεσμένοι από το χώρο του μπάσκετ, ο Τζο Χάμοντ (ένας από τους καλύτερους παίκτες αλάνας στις ΗΠΑ) και ο Μαχμούντ Αμπντούλ-Ραούφ (από τους πιο ενδιαφέροντες Αμερικάνους μπασκετμπολίστες παίκτες των τελευταίων δεκαετιών), καταχειροκρότησαν τον Νικολάϊ. Οι βιντεοθόνες σταμάτησαν να μεταδίδουν πλάνα από την ένδοξη (χάρτινη) καριέρα των Μπεν Λίπερ, Έρικ Καστέλ, Ρόι Ρέις και άλλων μεγάλων ποδοσφαιρικών (χάρτινων) ηρώων. Όλα ήταν έτοιμα. Ένα ακόμα τεύχος (το τέταρτο παρακαλώ) ξεκινούσε…

Περισσότερες πληροφορίες στο www.humbazine.gr αλλά και στα http://humbazine.blogspot.com/ ή http://www.myspace.com/humbazine.gr

Μπάτσοι-Γουρούνια-Δολοφόνοι

Αντιγράφουμε από το sport-fm.gr:

Σοκαρισμένη είναι όλη η Αργεντινή μετά τον θάνατο ενός οπαδού της Νιούελς Ολντ Μπόις από πυρά αστυνομικού. Το θέμα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις τις τελευταίες ώρες, με τα ΜΜΕ να καταδικάζουν τις αστυνομικές Αρχές, άλλα και τον… νεκρό οπαδό(!), καθώς υποστηρίζουν ότι η αστυνομία τον πρόλαβε πριν εκείνος εκτελέσει κάποιον άλλον(!).

Σύμφωνα με ιστοσελίδα λατινικής Αμερικής, όλα ξεκίνησαν όταν μια παρέα οπαδών της Νιούελς Ολντ Μπόις –ανάμεσά τους και το θύμα- συναντήθηκε άλλη παρέα οπαδών της Ροζάριο σε μια παμπ. Οι δύο πλευρές, μετά από διαφωνία για τις ομάδες τους, ήρθαν στα χέρια. Η αντίδραση των υπευθύνων του καταστήματος ήταν γρήγορη, αφού κατάφεραν να σταματήσουν τον καβγά και να διώξουν τους οπαδούς.

Ένας από αυτούς, όμως, -το θύμα- δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα νεύρα του. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο 29χρονος, Ορλάντο Μάλκοβιτς, πήρε ένα πιστόλι που είχε κρυμμένο και άρχισε να κυνηγά τους οπαδούς της Ροζάριο. Ένας από τους αστυνομικούς που είχαν κληθεί να αντιμετωπίσουν το περιστατικό βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον 29χρονο Μάλκοβιτς. Μόλις είδε στο χέρι του Μάλκοβιτς το όπλο, πυροβόλησε και σκότωσε τον οπαδό της Νιούελς.

Κάποια ΜΜΕ της Αργεντινής υποστηρίζουν ότι ο αστυνομικός τράβηξε το όπλο αμυνόμενος, όταν το θύμα είχε επιχειρήσει να τραβήξει τη σκανδάλη πρώτο. Άλλα ΜΜΕ έχουν αντίθετη στάση. «Η αστυνομία αντέδρασε με αποφασιστικότητα απέναντι σε ένα γκρουπ ανθρώπων που άνοιξαν ‘’πυρ’’», τόνισε ο επικεφαλής των Αρχών. Μετά τον θάνατο του Μάλκοβιτς, διατάχθηκε έρευνα για να αποκαλυφθούν οι πραγματικές διαστάσεις.

Δεν είναι η πρώτη φορά που στη Λατινική Αμερική ένας οπαδός πέφτει νεκρός από πυροβολισμούς. Αυτή τη φορά ο δολοφόνος ήταν μπάτσος και από ό,τι φαίνεται δεν είχε λόγο για να πυροβολήσει και να σκοτώσει. Προφανώς και δεν είναι η πρώτη φορά που κάπου στον κόσμο μπάτσος σκοτώνει χωρίς λόγο. Το συγκεκριμένο γεγονός είναι εξοργιστικό για κάθε νοήμονα άνθρωπο. Περισσότερο εξοργιστικό όμως είναι ότι το ίδιο το θύμα κυνηγούσε με πιστόλι κάποιους άλλους οπαδούς...

Ultras Viola

From father to son, support your local football team, λέει η σημαία των ultras της Fiorentina που κυματίζει κατά τη διάρκεια του αγώνα με τη Sampdoria.

Η ιταλική οπαδική σχολή, παρ' όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει εξαιτίας των μέτρων του  Μαρόνι, του Υπουργού Εσωτερικών, και την απουσία της αίγλης που είχε πριν κάποια χρόνια, συνεχίζει να δείχνει τον δρόμο με κερκίδες, σημαίες, συμπεριφορές και μια οπαδική κουλτούρα (η υποστήριξη στην τοπική ομάδα είναι μια αντίληψη που οργανωμένα εμφανίστηκε τη δεκαετία του 70 στη γείτονα χώρα) που πολλοί ευρωπαίοι και "ευρωπαίοι" θα ήθελαν να έχουν αλλά δεν μπορούν να αποκτήσουν.

Ίσως γιατί δεν αρκεί να αντιγράφεις. Πρέπει να το έχεις και λίγο...   

No Democracy, Only Police In Fucking Greece...

Στον ευρωπαϊκό αγώνα μεταξύ του ΠΑΟΚ και της ΤΣΣΚΑ την προηγούμενη Πέμπτη (17/02) οι οπαδοι του δικεφάλου ανάρτησαν τα παραπάνω πανό. Η συγκεκριμένη κίνηση πραγματοποιήθηκε ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις συνεχόμενες προφυλακίσεις με τις οποίες καταδικάζονται διάφοροι οπαδοί της ομάδας. Μάλιστα, το πανό που γράφει "no democracy, only police in fucking greece" θεωρηθηκε πανό πολιτικού περιεχομένου και η ομάδα θα τιμωρηθεί με πρόστιμο μιας και ενώ από τους αρμόδιους ζητήθηκε να κατεβει, το πανό παρέμεινε στη θέση του.

Εμείς με τη σειρά μας να υπενθυμίσουμε πως εδώ και κάποια χρόνια οπαδοι προφυλακίζονται με μηδαμινά στοιχεία και αστείες κατηγορίες την ίδια στιγμή που οι μεγαλοπαράγοντες με τα τσιράκια και τους φύλακές τους -οι κατεξοχήν υπεύθυνοι για την κατάντια του αθλητισμού- κυκλοφορούν ελεύθεροι...

ΥΓ. Το πανό στα σέρβικα σημαίνει FIGHT FOR JUSTICE

Λάβαμε και αναδημοσιεύουμε

Ξημέρωσε μια μέρα η οποία για όλους εμάς είναι αηδιαστική… Όχι επειδή η τάδε ομάδα (εκατομμυρίων) έχασε άδικα από μία άλλη (άλλων τόσων εκατομμυρίων) αλλά επειδή αποδεικνύει περίτρανα το ότι κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας...

Φυσικά και ασχολούμαστε συνειδητά με το γήπεδο και ξέρουμε πως υπάρχει σήψη στο άθλημα. Στον χορό των εκατοντάδων εκατομμυρίων τους εμείς είμαστε τα πιόνια (χωρίς να θέλω να μας μειώσω). Αντιδρούμε σε ό,τι για τον καθένα μας είναι άδικο και παράλογο... Το να μας κόψουν όμως το γήπεδο οι τυχάρπαστοι λεφτάδες πρόεδροι των ομάδων δεν το ανέχομαι.

Θα έπρεπε να το είχαμε κάνει όταν:
Ο μεσσίας στη μετά-Βαρδινογιάννη εποχή δεν ήρθε ποτέ και κορόιδεψε.
Όταν ο Ντέμης κορόιδεψε χιλιάδες ΑΕΚτσήδες να πάρουν διαρκείας για το καλό του συλλόγου και έγινε λούης.
Όταν ο Πηλαδάκης τάζει λαγούς με πετραχήλια και ετοιμάζει καζίνο στη Θεσσαλία αφήνοντας την ΑΕΛ στο έλεος.
Όταν ο Κομπότης στήνει ματς και σφυρίζουμε αδιάφορα.
Όταν ο Κούγιας σέρνει σε δικαστήρια οπαδούς που δεν του αρέσουν τα μούτρα τους.
Όταν ο Σπανος θέλει να κάνει εκείνος κουμάντο σαν τσιφλικάς του Περιστερίου.
Όταν ο Μπατατούδης έφαγε και ξανάφαγε λεφτά από τον ΠΑΟΚ ρίχνοντας το φταίξιμο σε παίκτες.
Όταν ο Ρέμος χρωστάει και επικαλείται την ιστορία του Ηρακλή για να μείνει στη Σούπερ Κλίκα.
Και στην τελική, όταν ο ερασιτέχνης ΟΣΦΠ διαλύεται και ο Μαρινάκης δίνει 400 χιλιάρικα πριμ και πάει τους παίκτες μπουζούκια μετά το ματς με τον ΠΑΟ.

Ε όχι ρε μάγκες, δεν θα κόψουμε εμείς το γήπεδο και την καψούρα μας επειδή όλοι αυτοί γουστάρουν να παίζουν στις πλάτες μας.

Υ.Γ. Εμένα προσωπικά το χθεσινό με έκανε πιο δυνατό και θα παλέψω ενάντια στην αδικία με όσες δυνάμεις έχω και με όσους θα έχουν την ίδια άποψη με την δική μου έστω και αν μετριόμαστε στα δάχτυλα.

Με τιμή,

ένας απλός οπαδός "μικρής" ομάδας.

Κερκίδα και κοινωνικά ζητήματα...

Παναθηναϊκός - Κάχα Λαμποράλ, 17-2-2011
Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού παίρνουν θέση για τα γεγονότα της Κερατέας...

From charts to stands, Vol.3

• Το 1930 ο Louis Armstrong θα γίνει ο πρώτoς καλλιτέχνης που θα κάνει δημοφιλή τον αμερικάνικο γκόσπελ ύμνο "When The Saints Go Marching In", έναν ύμνο που συνηθιζόταν να τραγουδιέται σε διάφορα θρησκευτικά γεγονότα. Αργότερα, ο ύμνος αυτός διασκευάστηκε και από διάφορους καλλιτέχνες, όπως ο Elvis Presley, οι Fats Domino, οι Tears For Fears, ο Bill Haley & His Comets, οι Condemned 84. Ενώ πλέον αποτελεί ένα από τα πιο κλασσικά κομμάτια που θα παίξει οποιαδήποτε τζαζ μπάντα. Οπαδοί ανά τον κόσμο και δη στην Αγγλία έχουν υιοθετήσει το ρυθμό και έχουν προσαρμόσει τους στίχους στην ομάδα τους. Εμείς θα το ακούσουμε από τους οπαδούς της Tottenham. 

• Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1980 κυκλοφορεί το τέταρτο single των OMD, το "Enola Gay". Στις 6 Αυγούστου του 1945 ένα αμερικάνικο βομβαρδιστικό έριξε την πρώτη ατομκή βόμβα στη Χιροσίμα. Ο πιλότος του αεροπλάνου του είχε δώσει το όνομα Enola Gay επειδή έτσι ονομαζόταν η μητέρα του. Το τραγούδι των OMD επιτίθεται σε αυτή την πράξη και μάλιστα κυκλοφόρησε μετά την απόφαση της Θάτσερ να δώσει άδεια εγκατάστασης αμερικάνικων πυρηνικών πυραύλων στη Βρετανία. Το single έφτασε στο νο.8 στα βρετανικά charts, στο νο.1 σε Γαλλία, Ιταλία και Πορτογαλία και στο νο.34 στις ΗΠΑ. Οι οπαδοί της Nice μας δίνουν τη δική  τους διασκευή.   

• Στις 11 Νοεμβρίου του 1977 oι Wings, η τότε μπάντα του Paul McCartney, κυκλοφορούν το "Mull of Kintyre". Το τραγούδι αναφέρεται στο Kintyre, ένα γραφικό μέρος στη Σκοτία, όπου ο McCartney διέθετε μια φάρμα. Το single έγινε νο.1 σε έξι χώρες. Οι οπαδοί της Nottingham Forest ήταν από τους πρώτους που το διασκεύασαν αμέσως μόλις πρωτοκυκλοφόρησε αλλά εμείς θα ακούσουμε από τους οπαδούς της Charlton, οι οποίοι το ονομάζουν Valley Floyd Road αφού στη Floyd Road βρισκεται το The Valley, το γήπεδο της ομάδας.

• Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1981 οι Depeche Mode κυκλοφορούν το τρίτο single τους, το "Just Can't Get Enough", το οποίο μάλιστα ήταν και το πρώτο single της μπάντας που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ. Κατάφερε να φτάσει ως το νο.8 στη Βρετανία και στο νο.26 στις ΗΠΑ. Οι οπαδοί της Celtic μας δίνουν τη δική τους εκδοχή. 

Τα προηγούμενα αφιερώματα:
From charts to stands, Vol.1
From charts to stands, Vol.2

Για πάντα μαζί...

Κάπου σε μια παμπ του Λονδίνου οπαδοί της Τότεναμ τραγουδούν το "Truly, Madly, Deeply" των Savage Garden και με αφορμή την ημέρα του τον Αγίου Βαλεντίνου το αφιερώνουν πρώτα απ΄ όλα στην ομάδα τους και εν συνεχεία στους υπόλοιπους οπαδούς και τα αμόρε τους...

Και μετά τους Εγγλέζους ακολούθησαν οι Ιταλοί, οι Ρουμάνοι, οι Γερμανοί και πολλοί άλλοι ακόμα οπαδοί που τραγουδούν με γηπεδικό στυλ γνωστά αγαπησιάρικα τραγούδια. 

Έξυπνη διαφημιστική ιδέα της Puma που η απόδοση των Εγγλέζων την απογειώνει μιας και τα βρετανικά συνθήματα είναι βασισμένα πάνω σε πασίγνωστα τραγούδια που μεταλλάσσονται προς χάρη της ομάδας.

Κοίτα ποιος μιλάει!

"Θα δώσουμε μάχη για να γίνει το ποδόσφαιρο ανθρώπινο" είναι ο τίτλος του άρθρου του Θέμου Αναστασιάδη την επόμενη μέρα (04/02) του αποκλεισμού του ΟΣΦΠ από τον ΠΑΟΚ στην προημητελική φάση του Κυπέλλου Ελλάδας. Παρτε βαθιά ανάσα και διαβάστε το εμετικό άρθρο του:

 Έχουν δίκιο να ζητάνε Μετρό. Όταν είσαι υπάνθρωπος, όταν εκπαιδεύεσαι μια ζωή για τυφλοπόντικας, τότε πρέπει να έχεις κι ένα σύγχρονο μέσο μεταφοράς. Όταν, τέλος πάντων, αποφασίσεις να φύγεις από την τρύπα σου και πας να δουλέψεις. Δεν υπάρχει κανένας αγώνας ποδοσφαίρου, κανένα παιχνίδι, διότι, σύμφωνα με τον κανονισμό διεξαγωγής, μία αναμέτρηση πρέπει να γίνεται ανάμεσα σε ανθρώπους. Άνθρωποι. Άρα παίζουν άνθρωποι εναντίον ανθρώπων και όχι ποδοσφαιριστές εναντίον διάφορων δίποδων. Μέσα κι έξω από το γήπεδο. Το ίδιο θα έγραφα αν ερχόταν η νίκη. Νίκη την οποία δεν γνωρίζω αν αξίζαμε ή όχι. Δεν με απασχολεί καν που δεν μας έδωσε αυτός ο κρεμάνταλος το καθαρό πέναλτι στον Τοροσίδη να ισοφαρίσουμε. Δεν έχει σημασία αν προσπάθησε ή όχι η ομάδα. Θα το δούμε άλλη στιγμή. Τώρα έχουμε να μιλήσουμε για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους στον αθλητισμό. Είτε παίζουν μπάλα είτε βλέπουν από τις εξέδρες. Το να καταθέσεις ένσταση λόγω... κακής διεξαγωγής μοιάζει μάταιο. 

Δεν είναι όλοι, σύμφωνοι, και είμαι ο τελευταίος που μιλάει με αφορισμούς. Μόνο που εδώ έχουμε κάτι πολύ ιδιαίτερο. Υποτίθεται ότι σε αυτό το γήπεδο συγκεντρώθηκαν οι... καλύτεροι οπαδοί τους. Οι άριστοι. Ο Μπάοκ μοίρασε τις προσκλήσεις του στους φιλάθλους του οι οποίοι πληρώνουν το ακριβότερο εισιτήριο, υποτίθεται ότι έχουν μια σταθερή παρουσία και προσφορά στο σύλλογο. Μόνο που, από ό,τι φαίνεται, εκεί η προσφορά αποτιμάται με πόσα μπουκάλια θα πετάξεις στον οποιονδήποτε ανυπεράσπιστο. Αν αυτοί είναι οι καλύτεροι, φαντάζομαι τους υπολοίπους. Εκείνους οι οποίοι περίμεναν απ’ έξω.

Δηλαδή, οι... δίποδοι που κυνηγάγανε πόδια και πιθανώς να είχαν κρυμμένους σουγιάδες στις κάλτσες ή οι άλλοι δίποδοι οι οποίοι, όντες ο αφρός του Μπαοκτζήδικου πλήθους, ενώ η ομάδα τους νικούσε, έγραφε ιστορία (τόσο μεγάλη ιστορία είναι μία πρόκριση στα ημιτελικά επί του ΘΡΥΛΟΥ), το μόνο που τους ένοιαζε είναι να πετύχουν ένα παιδί που μόλις είχε δεχτεί κόκκινη κάρτα, ουσιαστικά καταδικάζοντας την ομάδα του. Όχι δεν είναι άνθρωποι αυτοί, δεν δέχομαι να κυκλοφορούν με δύο πόδια. Να γυρίσουν στους προγόνους τους και τον θείο Δαρβίνο. Όχι ανάμεσά μας.

Αν υπάρχει ένας, ΕΝΑΣ, που να αισθάνεται ότι ανήκει στο ανθρώπινο είδος από αυτούς, να ασχοληθεί με το θέμα διότι αυτοί είναι που ψηφίζουν, που βγάζουν κυβερνήσεις, που επιλέγουν όσους θα διαχειριστούν τα χρήματά μας. Βεβαίως τώρα φτάσαμε σε αυτό το συμπέρασμα; Μόνο ο νομάρχης φτάνει για να επιβεβαιώσει τα όσα λέμε. Εννοείται πως δεν γίνεται να βρεθεί σε ένα άδειο γήπεδο ποιος από τους 50 πέταξε γυάλινο μπουκάλι και πέτυχε τον Μιραλάς.

Εδώ δεν θα ασχοληθεί κανείς με τον Τσιρίλο που πήρε στο κυνήγι τον Παπαδόπουλο με το που τελείωσε ο αγώνας. Αυτούς τους ψευτόμαγκες οι οποίοι αισθάνονται πολύ άνετα μόνο όταν βρίσκονται ανάμεσα στους ομοίους τους.

Είναι σφαλιάρα η ήττα και ο αποκλεισμός. Χάσαμε το Κύπελλο, αυτό δεν αλλάζει. Παίξαμε μέτρια. Όταν, όμως, ο αντίπαλός σου δεν θέλει να χαρεί τη νίκη του, αλλά το μόνο που τον απασχολεί είναι πώς θα βρίσει τον ΘΡΥΛΟ, τότε στο τέλος αυτός είναι χαμένος. Όποιος δεν χαίρεται στη... χαρά του αλλά βγάζει μίσος, είναι ελάχιστος. Τώρα μπορείτε να ζητήσετε πάλι Μετρό και θα μας έχετε συμμάχους. Στηρίζουμε τον, στα λόγια, καλύτερο φίλο του... ανθρώπου.

  

Για αυτό αγαπάμε αυτόν τον τόπο... Γιατί ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει και να νιώθει και μάγκας μεγάλος! Ζητά ο Θέμος να συλλάβουν αυτούς που πέταξαν τα μπουκάλια στον Μιραλάς... Ο Θέμος που έπρεπε να παίρνει πρωινό στις φυλακές Κορυδάλλού ζητά να αποδοθεί "δικαιοσύνη". Ο Θέμος που καταχράστηκε τόσα λεφτά με την υπόθεση Ζαχόπουλου ζητά να αποδοθεί "δικαιοσύνη". Ότι είναι λαμόγιο μεγάλο το ξέραμε. Ότι είναι βόθρος κινούμενος επίσης το ξέραμε. Ότι έκανε lifestyle τον Καρατζαφύρερ και τον "Μπουμπούκο" και αυτό το ξέραμε. Άρα δεν είναι ότι εκπλαγήκαμε και πολύ όταν διαβάσαμε το παραπάνω. Απλά εκνευριστήκαμε ακόμα περισσότερο με τους τύπους που μας πιάνουν στο στόμα τους.

Gate 6 has voice!

Πανό των οπαδών του Παναιτωλικού στον κυρικάτικο (06/02) εντός έδρας αγώνα με τον Πιερικό

"Αστεράκι φωτεινό, αν σε χάσω, θα χαθώ..." που λέει και το λαϊκό άσμα

Αντιγράφουμε από το exedrasports.gr:

 

Ο προγραμματισμένος για το το Σάββατο (5/2) αγώνας ανάμεσα στον Αρίωνα Πτολεμαϊδας και την Ζίτο Πρίλεπ της ΠΓΔΜ στο Λέχοβο Φλώρινας για τη φάση των «16» του Challenge Cup Γυναικών δεν διεξήχθη.

Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση από την ΟΧΕ, «...κατά τη διάρκεια της χθεσινoβραδινής  (4/2) τεχνικής σύσκεψης, η ομάδα Ζίτο Πρίλεπ της ΠΓΔΜ παρουσίασε αγωνιστική φανέλα στην οποία εμφανιζόταν το αστέρι της Βεργίνας ως τμήμα του λογότυπου του εμπορικού της χορηγού. Στη συνέχεια το σωματείο Αρίωνας Πτολεμαΐδας και κατόπιν συνεννόησης με την ΟΧΕ κατέστησε σαφές στον Αυστριακό παρατηρητή του αγώνα κ. Μπουρζιβαλ ότι εφόσον δεν αλλάξουν οι φανέλες της ομάδας του Πριλεπ δεν θα πραγματοποιηθεί το παιχνίδι.

Η ομάδα της ΠΓΔΜ δεν δέχτηκε να αγωνιστεί με διαφορετική εμφάνιση. Ως εκ τούτου το προγραμματισμένος αγώνας για σήμερα (5/2)  δεν διεξήχθη, αφού στις ώρες που μεσολάβησαν δεν προέκυψε κάποια νέα εξέλιξη. Σημειώνεται ότι εδώ και τρεις εβδομάδες η ΟΧΕ ήταν σε επαφή με την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, στην οποία είχε κάνει τις σχετικές επισημάνσεις αναφορικά με τον επικείμενο αγώνα επικαλούμενη και το ιστορικό με την ομάδα του Μέγα Αλέξανδρου Γιαννιτσών.

Μάλιστα η ΟΧΕ κάλεσε την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία να πάρει σαφή θέση για το θέμα και να υποχρεώσει την ομάδα της ΠΓΔΜ να αφαιρέσει από την φανέλα της το Ελληνικό εθνικό σύμβολο ενημερώνοντας για μια ακόμη φορά ότι Ελληνικές ομάδες δεν αγωνίζονται εφόσον δεν τηρούνται όλα όσα προβλέπονται από την ενδιάμεση συμφωνία Ελλάδος-ΠΓΔΜ. Τρεις ημέρες πριν την διεξαγωγή του αγώνα, η EHF ενημέρωσε την ΟΧΕ πως δεν μπορεί να υποχρεώσει την ομάδα του Πριλεπ να αλλάξει τις φανέλες της διότι, δεν υπάρχει στον κανονισμό της EHF σχετικό νομικό έρεισμα επισημαίνοντας ότι η διαφορά είναι πολιτική και όχι αθλητική».

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ματς κατοχυρώθηκε υπέρ της Πρίλεπ και η ελληνική ομάδα αναμένεται να τιμωρηθεί με 10.000 ευρώ πρόστιμο και δύο χρόνια αποκλεισμό από κάθε διοργάνωση.

Μάγκες οι βόρειοι γείτονές μας! Αφού καλύπτονται νομικά από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Χάντμπολ, φορούν τις φανέλες και μηδενίζουν τον αντίπαλο. Κερδισμένοι βαθμοί χωρίς ιδρώτα. Και τα δικά μας τα φιντάνια θα πληρώνουν τον πατριωτισμό τους με πρόστιμα και αποκλεισμούς. Πού να φανταστούν ότι οι άλλοι τους πιάνουν κορόιδο προβάλλοντας το δικό τους πατριωτισμό; Μάγκες οι βόρειοι γείτονές μας λέμε!

ΥΓ. Εδώ θα διαβάσετε το ιστορικό του Μέγα Αλέξανδρου Γιαννιτσών που επικαλέστηκαν οι υπεύθυνοι του Αρίωνα Πτολεμαϊδας.  

Πες τα πρόεδρε!

ΕΛΕΟΣ!!!

ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ!!!

(Αντιγράφουμε από ηλεκτρονικό αθλητικό μέσο)

Θέσεις …μάχης έχουν πάρει ήδη στον περιβάλλοντα χώρο της Τούμπας εκατοντάδες αστυνομικοί, έχοντας παρατάξει δεκάδες κλούβες περιμετρικά του γηπέδου. Εκτός από την περιοχή όπου θα διεξαχθεί ο αγώνας, αποκλεισμένη από αστυνομικούς είναι και εκείνη όπου διαμένει η αποστολή του Ολυμπιακού, την οποία θα συνοδεύσει ισχυρότατη δύναμη.

Λίγο πριν το μεσημέρι αστυνομικοί άρχισαν να απομακρύνουν με γερανούς σταθμευμένα οχήματα, από τη λεγόμενη «κόκκινη» ζώνη, η οποία θα σχηματιστεί σε ακτίνα περίπου 200 μέτρων από το γήπεδο της Τούμπας, και να τοποθετούν τις ειδικές κορδέλες, ενώ δικυκλιστές πραγματοποιούν συνεχείς περιπολίες.

Δύο ώρες πριν την έναρξη του αγώνα θα αρχίσουν να κλείνουν κεντρικοί δρόμοι και να σχηματίζονται φραγμοί από λεωφορεία της αστυνομίας. Μέχρι να αποχωρήσουν οι αποστολές θα διακοπεί η κυκλοφορία των οχημάτων στους κεντρικούς δρόμους γύρω από το γήπεδο, θα γίνουν αλλαγές και στα δρομολόγια των αστικών λεωφορείων, ενώ η είσοδος στο γήπεδο για όσους έχουν διαπιστευθεί, θα γίνεται με λίστα.

Και να μην ξεχάσετε και τα άρματα μάχης, καθώς και τους ακροβολισμένους λοκατζήδες στις πολυκατοικίες της περιοχής....

Μήπως, αν δεν ίσχυε το ηλίθιο και αναποτελεσματικό μέτρο της τιμωρίας να αγωνίζονται οι ομάδες σε άδεια γήπεδα, δεν θα χρειάζονταν να παρθούν τέτοιου είδους (αντιδημοκρατικά) μέτρα;   

Ο μαγικός κόσμος των συνθημάτων

Αναδημοσιεύουμε από το αρκετά αξιόλογο ιστολόγιο Τρελοποδόσφαιρο (ένα blog που λατρεύει τις λεπτομέρειες της μπάλας):

Όπως έχουμε πει πολλές φορές, το ποδόσφαιρο είναι κάτι πολύ παραπάνω από 22 μαντράχαλοι που κυνηγάνε μια μπάλα στο χορτάρι. Και ένα από αυτά τα “παραπάνω” είναι τα συνθήματα των οπαδών στα γήπεδα.

Χωρίς καμία υπερβολή, τα οπαδικά συνθήματα χρίζουν κοινωνιολογικής ανάλυσης. Πώς δημιουργούνται; Ποιοι τα δημιουργούν; Μήπως είναι μια μορφή σύγχρονων “δημοτικών τραγουδιών”; Πρέπει να υπάρχουν ηθικοί περιορισμοί στη χρήση τους; Ποιες είναι οι κοινωνικές τους προεκτάσεις; Όλα αυτά τα θέματα είναι αδύνατο να απαντηθούν σε ένα σύντομο κείμενο – εξάλλου, υπάρχουν αρκετά βιβλία που απαντούν σε αυτά τα ερωτήματα. Εμείς θα ασχοληθούμε με την πιο χιουμοριστική πλευρά των συνθημάτων.

Πολλές φορές, τα συνθήματα των οπαδών σχετίζονται με σημαντικά γεγονότα και καταστάσεις, που συνήθως αντιμετωπίζουν με χιούμορ. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτήν την κατηγορία είναι ένα τραγούδι των οπαδών της σκωτσέζικης Χιμπέρνιαν, η οποία εδρεύει στο Εδιμβούργο. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, το Εδιμβούργο ήταν γνωστό ως “η πρωτεύουσα του AIDS”, καθώς ο ιός HIV μεταδιδόταν ταχύτατα στην πόλη, μέσω των χρησιμοποιημένων συριγγών που χρησιμοποιούσαν οι ναρκομανείς. Αλλά ακόμα και ένα τόσο σοβαρό θέμα, οι οπαδοί της Χιμπέρνιαν το πήραν στην πλάκα. Παραφράζοντας ένα τραγούδι που ακουγόταν σε μια δημοφιλή διαφήμιση της εποχής, έβγαλαν το εξής τραγούδι:

Come on over to our place
Hey you we’ll give you the virus
We’ve got AIDS and hepatitis
So come on over tonight

Οι οπαδοί της Χιμπέρνιαν έχουν χιούμορ, αν μη τι άλλο

(Ελάτε στο σπίτι μας/Θα σας μεταδώσουμε τον ιό/Έχουμε AIDS και ηπατίτιδα/Γι’αυτό ελάτε απόψε σπίτι μας)

Άλλες φορές, ένα σύνθημα μπορεί να δημιουργηθεί μετά από μία μεγάλη νίκη της ομάδας. Όταν, για παράδειγμα, η Χαρτς κατέκτησε το σκωτσέζικο Κύπελλο το 1998, νικώντας την πανίσχυρη Ρέιντζερς στον τελικό, οι οπαδοί τους τραγουδούσαν:

Drink, drink, wherever you may be
We are the drunk and disorderly
We don’t give a damn and we don’t give a f***
We’re coming home with the Scottish Cup!

(Πιες, πιες, όπου κι αν είσαι/Είμαστε πιωμένοι και ταραχοποιοί/δε μας νοιάζει και δε μας νοιάζει καθόλου/γυρίζουμε σπίτι με το σκωτσέζικο Κύπελλο!)

Ωστόσο, εκεί που οι οπαδοί πραγματικά δίνουν ρέστα, είναι όταν θέλουν να “πικάρουν” έναν συγκεκριμένο αντίπαλο παίκτη. Μερικές φορές, μάλιστα, ξεπερνούν τα όρια της ευπρέπειας, όπως στην περίπτωση του Σκωτσέζου τερματοφύλακα Άντι Γκόραμ, που όταν αγωνιζόταν στην Μάδεργουελ διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια. Είναι συχνό στα βρετανικά γήπεδα το σύνθημα “Υπάρχει μόνο ένας _________ (π.χ. Ντέιβιντ Μπέκαμ, Στίβεν Τζέραρντ κλπ)” – πόσες φορές θα ακούσεις, όμως, το σύνθημα “Υπάρχουν μόνο δύο Άντι Γκόραμ”;

Τα ψυχολογικά προβλήματα του Άντι Γκόραμ δεν άφησαν "ασυγκίνητους" τους οπαδούς...

Εξίσου “ασεβείς” υπήρξαν οι οπαδοί το 1998, όταν ο τότε βοηθός του Τζιανλούκα Βιάλι στον πάγκο της Τσέλσι, Γκρέιαμ Ριξ, κατηγορήθηκε για τον βιασμό ενός 15χρονου κοριτσιού. Εμπνευσμένοι από το δημοφιλές τραγούδι των Manic Street Preachers “If You Tolerate This, Your Children Will Be Next”, κάποιοι οπαδοί το παρέφρασαν σε “If You Tolerate Rix, Your Children Will Be Next” (αν ανεχτείς τον Ριξ, το επόμενο θύμα θα είναι το παιδί σου)! Βέβαια, τελικά το δικαστήριο δεν “ανέχτηκε” τον Ριξ, που καταδικάστηκε σε 12 μήνες φυλάκισης.

Από την άλλη, υπάρχουν και τα συνθήματα που εξυμνούν κάποιον παίκτη της ομάδας. Στην περίπτωση του Ντιέγκο Μαραντόνα, για παράδειγμα, οι οπαδοί της Νάπολι όχι απλά του αφιέρωσαν ένα σύνθημα που έλεγε “Τον είδα, τώρα μπορώ να πεθάνω”, αλλά όταν έφυγε από την ομάδα ορκίστηκαν να μην το χρησιμοποιήσουν ποτέ ξανά, εκτός κι αν ο Ντιεγκίτο επέστρεφε κάποτε στην Νάπολη.

Οι οπαδοί της Νάπολι δεν θα ξεχάσουν ποτέ τον Ντιέγκο Μαραντόνα

Ένα από τα πιο αστεία συνθήματα αυτής της κατηγορίας ανήκει στους εφευρετικούς οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, οι οποίοι τραγουδάνε το εξής για τον Κορεάτη Παρκ Γι Σουνγκ:

Park, Park wherever you may be,
You eat dogs in your country,
Could be worse,
Could be Scouse,
Eating rats in the council house

Το σύνθημα για τον Παρκ ξεπερνάει κάθε φαντασία - εκτός από την οπαδική

(Παρκ, Παρκ, όπου κι αν είσαι/Τρώτε σκύλους στη χώρα σου/Θα μπορούσε να είναι χειρότερα/Θα μπορούσες να είσαι από το Λίβερπουλ/Και να τρως ποντίκια στο φτωχόσπιτο)

Για πολλούς, τα συνθήματα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γηπεδικής εμπειρίας. Για κάποιους άλλους, πάλι, όχι και τόσο. Τον Φεβρουάριο του 2009, η διοίκηση της Μίντλεσμπρο έστειλε γράμματα στους οπαδούς της, ζητώντας τους να είναι πιο ήσυχοι στο γήπεδο της ομάδας, ώστε να μην ενοχλείται η πλειοψηφία των φιλάθλων…

Στην Αγγλία ειδικά, τα γηπεδικά συνθήματα είναι μία μορφή λαϊκής τέχνης. Μάλιστα, το 2004 η αγγλική τράπεζα Barclay’s, χορηγός τότε της Premier League, διοργάνωσε έναν διαγωνισμό, καλώντας τους ποδοσφαιρόφιλους να συνθέσουν δικά τους συνθήματα για τις ομάδες τους. Ο νικητής θα ανακηρυσσόταν “Επίσημος Συνθηματοποιός” (“Chant Laureate”) και θα αμειβόταν με 10.000 λίρες τον χρόνο για να εφευρίσκει “επίσημα” ποδοσφαιρικά συνθήματα. Τον διαγωνισμό κέρδισε με ομόφωνη απόφαση της επιτροπής ο 37χρονος δικηγόρος Τζόνι Χερστ.

Ο πρώτος (και μοναδικός μέχρι σήμερα) "επίσημος συνθηματοποιός" της Premier League, Τζόνι Χερστ

Εξηγώντας την απόφαση, ο πρόεδρος της επιτροπής και επίσημος ποιητής του Παλατιού, Άντριου Μόσιον, είπε: “Αναζητούσαμε εξυπνάδα, χιούμορ, ενέργεια, εφευρετικότητα, και την ικανότητα να συνεπαίρνει τους οπαδούς στην εξέδρα. Ο Τζόνι είναι θαυμάσιος σε αυτό”. Και μιλώντας γενικά για τον διαγωνισμό, τόνισε: “Νιώσαμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία τεράστια δεξαμενή λαϊκής ποίησης. Η ποίηση ανήκει στον κόσμο, και είναι υπέροχο να την ακούς εκεί έξω”.

Η ειρωνεία είναι ότι ενώ ο Χερστ είναι οπαδός της Μπέρμιγχαμ, κέρδισε τον διαγωνισμό με έναν “ύμνο” στον επιθετικό της (μισητής) συντοπίτισσας, Άστον Βίλα! Ο Χερστ ουσιαστικά απολογήθηκε, εξηγώντας ότι είχε γράψει συνθήματα για όλες της ομάδες της Premier League και έστειλε αυτό που του φάνηκε καλύτερο. “Αν δεν γράψω ένα εξίσου καλό για την Μπέρμιγχαμ την ερχόμενη χρονιά, οι μέρες μου είναι μετρημένες”, πρόσθεσε μεταξύ σοβαρού και αστείου.

Μερικά χρόνια αργότερα, και αφού η θητεία του ολοκληρώθηκε, είπε σε μία συνέντευξη:

“Θα ήταν ωραίο να σκεφτόμαστε ότι όλα τα συνθήματα είναι αυθόρμητα, αλλά χρειάζεται πολλή προετοιμασία. Ένας από τους αντίπαλους παίκτες που έρχεται το Σάββατο πιάστηκε στο κρεβάτι με την τάδε, τι μπορούμε να τραγουδήσουμε γι’αυτό; [...] Όταν κάτι σημαντικό συνέβαινε στο ποδόσφαιρο κατά τη διάρκεια της θητείας μου – για παράδειγμα όταν πέθανε ο Μπράιαν Κλάφ – έπρεπε να γράψω ένα σύνθημα. Ήμουν εκεί για να καταγράψω τις μεταβολές στον δημόσιο βίο.”

Αλήθεια, τι γνώμη είχαν οι οπαδοί για τη θέση του; “Κάποιες αντιδράσεις δεν ήταν ιδιαίτερα φιλικές. Πολλοί δυσαρεστήθηκαν για το γεγονός ότι πλήρωναν πολλά λεφτά για να δουν την ομάδα τους και να τραγουδήσουν συνθήματα κάθε βδομάδα, και υπήρχε ένας τύπος που έπαιρνε 10 χιλιάρικα για να επινοεί συνθήματα”, είπε.

Σίγουρα θα μπορούσαμε να πούμε πολλά ακόμα για τα γηπεδικά συνθήματα, όμως εδώ δεν κάνουμε διατριβή στο θέμα, αλλά μία σύντομη “βόλτα” στον μαγικό κόσμο τους. Έναν κόσμο που περιλαμβάνει όλα τα γήπεδα, από τα μικρότερα των τοπικών πρωταθλημάτων τη Ελλάδας, μέχρι το Ολντ Τράφορντ, το Καμπ Νου και το Μαρακανά. Έναν κόσμο γεμάτο μουσική, ποίηση, πλάκα, αλλά και προσβολές, προκλήσεις και έντονα συναισθήματα. Έναν κόσμο γεμάτο ποδόσφαιρο.