το πορτοκαλί που αγαπάμε

Το Σαβ/κο ήταν ν΄αρχίσει το πρωτάθλημα σε Α1 & Α2...

Όπως πέρσυ όμως,έτσι και φέτος οι παίχτες μέσω του ΠΣΑΚ προκύρηξαν απεργία ή πιο σωστά, αποχή από τους επίσημους αγώνες (και μόνο).Έτσι το πρωτάθλημα της Α2 πριν κάποιες μέρες πήρε καθυστέρηση για τέλη Οκτώβρη,ενώ της Α1 κατόπιν του χθεσινού...μνημονίου των ¨φορέων¨ του ελληνικού μπάσκετ (με απών τον ΠΣΑΚ) αποφασίστηκε ν΄αρχίσει σώνει και ντε το ερχόμενο Σάββατο.

Πέρσυ,είχαμε γράψει: http://rfu.blogspot.com/2009/11/blog-post_14.html

Θα μπορούσαμε,σχεδόν,να το κάνουμε copy/paste.

Παρότι αρχίσαμε μια νέα στήλη στα δεξιά του ιστολογίου,με αναδημοσιεύσεις θα κάνουμε copy/paste από το http://www.basketblog.gr το κείμενο ενός μεγάλου σε ηλικία μπασκετανθρώπου που πιάνει πολλά ζητήματα:

Περί της απεργίας

Του Μίλτου Λαζαρίδη
19/10/2010

Ασχολούμαι με το μπάσκετ από τα 14 και είμαι 58 χρονών, έχω έρθει σε επαφή με όλο τον κύκλο που αφορά τον χώρο, με διαφορετικές ιδιότητες. Νόμιζα ότι τα ήξερα όλα και όταν συνεργάστηκα με τον Ίβκοβιτς συνειδητοποίησα αφενός ότι ήμουν βαθιά νυχτωμένος και αφετέρου ότι το "εν οίδα ότι ουδέν οίδα".

Δεν είναι ρητό για τους τοίχους των σχολείων, αλλά εργαλείο management, που σου επιτρέπει να αναζητήσεις ιδανικές λύσεις, που ξεπερνούν τη δική σου αυταρέσκεια, όπως την τροφοδοτεί ο κλοιός των αυλοκολάκων.

Δύο βασικά πράγματα διδάχτηκα από τον σοφό μύστη του αθλήματος: πρώτον ότι ο προπονητής δεν είναι υπάλληλος του συλλόγου και δεύτερον και βασικότερο ότι οι σχέσεις σεβασμού -σε όλα τα επίπεδα- είναι το δομικό στοιχείο για το κτίσιμο μιας ομάδας, τόσο ισχυρό που μπορεί να ξεπεράσει τα οποιαδήποτε προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίζει.

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω περισσότερο επ' αυτού του θέματος όταν έχουμε το πρόσφατο παράδειγμα του Αμαρουσίου, που τουλάχιστον απέδειξε ότι ομάδα χωρίς διοίκηση και οικονομικούς πόρους μπορεί να καταφέρει πολλά, αλλά χωρίς παίκτες και προπονητή είναι απολύτως αδύνατον, με τα μέχρι σήμερα τουλάχιστον δεδομένα .

Η χθεσινή μάζωξη στα γραφεία της ΕΟΚ, του κρατικά δηλαδή επιχορηγούμενου προσωπικού πολιτικού γραφείου , με τους "θιασάρχες αθλητικού θεάματος" όχι μόνον απέδειξε ότι δεν διαθέτουν τα στοιχεία που περιέγραψα παραπάνω, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην κατεύθυνση της λύσης των δίκαιων -όπως παραδέχονται- αιτημάτων των παικτών, αλλά μας επέστρεψαν με τον χυδαιότερο τρόπο σε εποχές που πιστεύαμε ότι έχουν παρέλθει.

Τέτοιου επιπέδου συγκεντρώσεις, με στόχο το σπάσιμο της απεργίας, με οργάνωση απεργοσπαστικών μηχανισμών, εκβιασμών, και προπαγάνδας λάσπης από τους γνωστούς κύκλους αναποδογράφων (κατά δήλωση δημοσιογράφων), παραπέμπουν σε ασφαλίτικες μεθόδους της προδικτατορικής σκληρής δεξιάς.

Αντί να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους δίνεται, για ρύθμιση χρόνιων προβλημάτων, μαζί με τους αθλητές και τους προπονητές, που είναι και οι βασικοί μέτοχοι σε αυτό που γνωρίζει ο κόσμος ως μπάσκετ, αυτοθαυμάζονται με ρίγη χουντικού ενθουσιασμού, επιδιδόμενοι σε αλλαξοκωλιές γλειψίματος, που όλοι γνωρίζουμε ότι δεν πιστεύουν ούτε στο ελάχιστο .

Η δήλωση ότι μπάσκετ είναι " μπασκετάρα" αλλά θα χαθεί αν φύγουν οι Γιαννακόπουλοι και οι Αγγελόπουλοι, βασικοί υποστηρικτές των δύο ομάδων, αλλά και της Εθνικής, αποδεικνύει ακριβώς αυτό που ισχυρίζονται οι περισσότεροι: ότι το άθλημα είναι της πλάκας, χωρίς υπόβαθρο και συνθήκες επιβίωσης, αφού στηρίζεται στη διάθεση δύο οικογενειών για τη συντήρηση της βιτρίνας. Όλα τα άλλα περί αναπτυξιακού κλπ είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Όλα αυτά ίσως ενδιαφέρουν τους συνεχώς μειούμενους ανθρώπους, που ενδιαφέρονται για το μπάσκετ. Εξ άλλου αν πάρει το πρωτάθλημα Ευρώπης ο Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός δεν πρόκειται να φτηνύνει η ντομάτα. Μονοψήφια ακροαματικότητα είχε ο αγώνας Ολυμπιακού - Ρεαλ, γεγονός που δείχνει να μην απασχολεί κανέναν.

Αυτό, όμως, που μας αφορά όλους ως πολίτες είναι η χρησιμοποίηση του αθλητισμού ως δούρειου ίππου για τον εκφασισμό της κοινωνίας, με πρόθυμους δημοσιογράφους που αναλαμβάνουν τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και την κατασυκοφάντηση του οποιουδήποτε αγώνα.

Το επιχείρημα ότι τα αιτήματα των απεργών δεν αφορούν τον ΕΣΑΚΕ αλλά την πολιτεία και ότι είναι άδικο να πληρώνουν τις συνέπειες οι ΚΑΕ, υποκρύπτει την άρνηση του δικαιώματος της απεργίας.

Όταν οι δημοσιογράφοι απεργούν για το ασφαλιστικό ζητούν λύση από το κράτος, αλλά τη ζημιά την πληρώνουν τα μέσα που τους πληρώνουν, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να δώσουν λύση .

Όταν, μάλιστα, είναι δημοσιογράφοι κρατικού μέσου, ζητούν λύση και από τους πεθαμένους με ηλεκτρικό καντήλι στο νεκροταφείο, που πληρώνουν την ΕΡΤ μέσω της ΔΕΗ, γι' αυτό θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί όταν διοργανώνουν προσκυνήματα στην κρατική τηλεόραση, παραδείγματα προς αποφυγή, μεροληπτικής και μονομερούς ενημέρωσης και να υιοθετούν χαμηλού επιπέδου επιχειρήματα αυτού του ύφους.

Ποια ζημιά όμως πληρώνουν οι ΚΑΕ ; Υπάρχει καμία που να μας δείξει έστω μία κερδοφόρα χρήση στα 11 χρόνια εφαρμογής του νόμου; Αν όχι, υπάρχει σοβαρή παραβίαση του αθλητικού νόμου, που έβαζε ως απαραίτητη προϋπόθεση τη βιωσιμότητα των ΚΑΕ, πέρα από γεγονός ότι καταδεικνύει ότι το όλο εγχείρημα βασίζεται σε ένα ψέμα.

Μήπως, όμως, το κεκλεισμένων των θυρών δημιουργεί ζημιά στους χορηγούς, περισσότερη από αυτή που δημιουργεί η απεργία ;

Η μόνιμη επωδός είναι ότι φταίει το κράτος για όλα. Δεν το αμφισβητώ, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι δύο επιφανή στελέχη του μπάσκετ ήταν κράτος κάποιες στιγμές και δεν έκαναν απολύτως τίποτα.

Για να μην τελειώσω δυσάρεστα, ας πούμε και ένα ανέκδοτο: Lock Out!
Δηλαδή, θέλουν να μας πουν ότι αν δεν κηρύξουν στάση πληρωμών θα συνωστίζονται οι αθλητές στο ταμείο για να πληρωθούν τα περσινά…

Υ.Γ.: Όταν αποκαλώ κάποιους φασίστες δεν τους βρίζω, τους περιγράφω. 

Tι άλλο να προσθέσουμε ρε γαμώτο;

Μόνο το ότι, όλοι αυτοί ξεχνάμε κι εμάς!!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ...

Κατάλαβατε; Εμείς που δίνουμε φράγκα για τα διαρκείας,εμείς που πάμε σε κλειστά γήπεδα που σε άλλες χώρες θα ήταν είτε κοτέτσια είτε αποθήκες,εμείς που εκδράμουμε με τον φόβο της ΕΛ.ΑΣ. αλλά και των πάσης φύσεως κάφρων (δεν θα χαϊδέψουμε εδώ κανέναν και καμία ψευδο-οπαδική κουλτούρα),εμείς που πλερώνουμε 15ρια και 20ρια στα άνωθεν,κάτωθεν κι έξωθεν κλειστά,εμείς που αδυνατούμε να πάμε εκεί που θέλουμε, προσθέστε ότι θέλετε...

Ξυπνάτε ρε!!! Ούτε αθλητικό θέαμα δεν είστε ικανοί να φτιάξετε.

υ.γ. θα έπρεπε να γράψουμε κι άλλα,για την ΕΟΚ και τον πρόεδρά της, για τον Λάζαρο, για τους (μεν και δε) Αφούς,για τον αχυράνθρωπο του ΕΣΑΚΕ,για την μασωνία της αθλητικογραφίας,για..για..για..

Βαρεθήκαμε. Θα δούμε το νέο προϊόν του μπάσκετ,την Turkish Airlines Euroleague και θα ηρεμήσουμε (λέμε τώρα)...