Πέρασαν 29 χρόνια από την ημέρα που το στάδιο Καραϊσκάκη γέμισε με αίμα, πόνο και δάκρια.
Ήταν Κυριακή 8 Φεβρουαρίου του 1981 και στο «Γ. Καραϊσκάκης» διεξαγόταν το ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού-ΑΕΚ. Το γήπεδο ήταν κατάμεστο από 35.000 φιλάθλους και των δύο ομάδων. Το ματς εξελίχθηκε σε θρίαμβο για την ομάδα του Ολυμπιακού και το τελικό 6-0 έκανε τους οπαδούς των γηπεδούχων να θέλουν να αποθεώσουν τους «ερυθρόλευκους» ποδοσφαιριστές.
Ένα μεγάλο μέρος των φιλάθλων που βρίσκονταν στη θύρα 7 θέλησε να αποχωρήσει και να κινηθεί εξωτερικά του γηπέδου προς τη θύρα 1 -απ' όπου θα έβγαιναν οι ποδοσφαιριστές.
Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε ποτέ και τα γέλια μετατράπηκαν σιγά-σιγά σε φωνές και αργότερα σε κλάματα. Ένας από τους οπαδούς που βρισκόταν μπροστά γλίστρησε και βρέθηκε στο έδαφος. Εκείνη την ώρα η πόρτα της θύρας ήταν κλειστή -ή μισάνοιχτη σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες- με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα χάος καθώς ο ένας έπεφτε πάνω στον άλλο. Λίγα λεπτά αργότερα, κάποιοι αστυνομικοί καταφέρνουν να ξηλώσουν ένα από τα τουρνικέ της θύρας και να απεγκλωβίσουν αρκετό κόσμο.
Οι πρώτοι νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται στο Τζάνειο νοσοκομείο με περιπολικά, ασθενοφόρα και Ι.Χ., ενώ η τηλεόραση κάνει έκκληση σε γιατρούς ζητώντας τους να βοηθήσουν για την αντιμετώπιση των τραυματιών.
Το κλίμα εκείνες τις ώρες στο νοσοκομείο ήταν τραγικό. Χιλιάδες κόσμου έσπευσε εκεί, με την ελπίδα να μην είναι κάποιος δικός του άνθρωπος στη λίστα με τους τραυματίες ή τους νεκρούς, που τελικά έφτασαν τους 21.
Το βράδυ εκείνης της ημέρας, περίπου 300 φίλοι του Ολυμπιακού προσπάθησαν να εισέλθουν στο στάδιο Καραϊσκάκη προκειμένου να βρουν τους υπευθύνους και να τους ζητήσουν το λόγο για το συμβάν αλλά μια διμοιρία των ΜΑΤ τους απώθησε.
Από εκείνο το βράδυ του Φεβρουαρίου του '81 μέχρι και σήμερα, οι ευθύνες δεν έχουν αποδοθεί πουθενά: όπως συμβαίνει με όλα τα κακώς κείμενα του αθλητικού χώρου. Οι οικογένειες που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα δεν έμαθαν ποτέ το γιατί, καθώς ορισμένοι ήθελαν να καλύψουν την απερισκεψία ή την αδιαφορία των υπευθύνων.
Τα ονόματα των φιλάθλων που έχασαν τη ζωή τους: Δημήτρης Αδαμόπουλος (40 ετών), Γεράσιμος Αμίτσης (18), Σπύρος Ανδριώτης (24), Γιάννης Διαλυνάς (20), Γιάννης Κανελλόπουλος (18), Κώστας Καρανικόλας (26), Αντώνης Κουρουπάκης (34), Μιχάλης Κωστόπουλος (21), Σπύρος Λεωνιδάκης (18), Ευστράτιος Λούπος (20), Μιχάλης Μάρκου (27), Βασίλης Μάχας (20), Κώστας Μπίλας (28), Ηλίας Παναγούλης (17), Αναστάσιος Πιτσόλης (30), Κώστας Σκλαβούνης (16), Γιάννης Σπηλιόπουλος (19), Παναγιώτης Τουμανίδης (14), Νίκος Φίλος (19), Χρήστος Χατζηγεωργίου (34) και Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23).
- Εισιτήριο του αγώνα
- Το μνημείο που έχει στηθεί για τους νεκρούς
- Δημοσιεύματα της εποχής
Εδώ θα βρείτε και αρκετές μαρτυρίες από εκείνη την ημέρα.
ΥΓ. Το κείμενο δημοσιεύτηκε πριν από δύο χρόνια στην εφημερίδα "Καθημερινή".
ΥΓ2. Το γεγονός ότι κάποιοι οπαδοί άλλων ομάδων βρίζουν και ειρωνεύονται τους οπαδούς που σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα ξεπερνά κάθε όριο ηλιθιότητας και "ντροπής των οπαδών".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου