RFU.GR

Από τον Οκτώβρη του 2016, μετακομίσαμε και πλέον θα μας βρίσκετε στο RFU.GR

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

HUMBA! No 9



Περιεχόμενα ένατου τεύχους

Δεν πεθαίνουν νέοι, μόνο οι (ροκ) σταρ. Η ζωή και ο θάνατος του πετάλου της Οτέϊγ: η ιστορία του Virage Auteil της Παρί Σαν Ζερμέν, ενός πετάλου που δεν μοιάζει με τα άλλα, το οποίο κατέληξε να ξεφύγει από τους δημιουργούς του αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό. More than a game: Ονδούρα εναντίον Ελ Σαλβαδόρ, 1969 ή αλλιώς "Ο πόλεμος του ποδοσφαίρου". Γιουγκοσλαβικός αθλητισμός κι εμφύλιος πόλεμος: από τις νάρκες στα γήπεδα και από τις κερκίδες στα χαρακώματα. Groundhopping σε σερβικό έδαφος: Παρτιζάν Βελιγραδίου εναντίον ΑΕΛ και μια επίσκεψη στο Μαρακάνα του Ερυθρού Αστέρα. Γιατί ο Τιμ Ντάνκαν των Σπέρς, παρόλο που είναι από τους καλύτερους παίκτες της γενιάς του, παραμένει ουσιαστικά άγνωστος; Το παγκόσμιο μπάσκετ οφείλει στον Μανού Τζινόμπιλι και στην εθνική Αργεντινής μεγάλη ευγνωμοσύνη. Η Τόνι Σμιθ στέκεται στο ύψος της: Συνέντευξη με την μπασκετμπολίστρια που το 2003 γύρισε την πλάτη στη σημαία των ΗΠΑ. Επαναστάτες χωρίς φρένα: μια ματιά στους ηγεμονικούς Ρέμπελς της σεζόν 1989-1990. Το οπαδικό facebook της δεκαετίας του 1990 δεν είχε Enter αλλά γραμματόσημα. Μάθε παιδί μου μπάλα από τον παλιό: οδηγίες σχετικά με τις "υπερφαλαγγίσεις" και τις "αναχαιτίσεις"

 Περισσότερες πληροφορίες: www.humbazine.gr
 Στα κεντρικά βιβλιοπωλεία και στο βιβλιοπωλείο Αλφειός, Χαριλάου Τρικούπη 22, Αθήνα

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

το 10 το καλό...


Ωραία μέρα σήμερα...Με ένα ωραίο τραγούδι που συμπυκνώνει (κι οπτικά) όλα όσα αγαπάμε γύρω από την Κυριακή..γήπεδο, αυτοκόλλητα , κόμιξ, σουμπούτεο...

Άντε και καλή Κυριακή!








υ.γ. λίγα λόγια ,στα Αγγλικά,για τους Ιταλούς GIUDA θα διαβάσετε πιο κάτω:
http://damagedgoods.co.uk/band/?c=Giuda
και για όσους θέλουν να στηρίξουν την μπάντα:
http://giuda.bigcartel.com/products

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Να συλληφθούν και όλοι οι δημοσιογράφοι και σχολιαστές


Χθες (16-9-2012) το βράδυ, μετά τη λήξη ποδοσφαιρικού αγώνα στο Ο.Α.Κ.Α. συνελήφθη πλησίον του σταθμού ΗΣΑΠ «Ειρήνη», από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Βορειοανατολικής Αττικής 39χρονος ημεδαπός για παράβαση των Νόμων «περί ερασιτεχνικού και επαγγελματικού αθλητισμού», «καταπολέμησης της βίας με αφορμή αθλητικές εκδηλώσεις» και «περί φωτοβολίδων και πυροτεχνημάτων». 

Συγκεκριμένα, μετά από αξιοποίηση-ανάλυση στοιχείων από το ηλεκτρονικό σύστημα εποπτείας αθλητικών εγκαταστάσεων του Ο.Α.Κ.Α. εντοπίσθηκε ο 39χρονος κατά την διάρκεια του αγώνα, εντός της θύρας 35, να κατέχει σακίδιο εντός του οποίου είχε τοποθετήσει άγνωστο αριθμό βεγγαλικών, κροτίδων και καπνογόνων τα οποία διένειμε στους φιλάθλους οι οποίοι τα εκτόξευαν εντός του αγωνιστικού χώρου με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού παραγόντων και ποδοσφαιριστών. 

Επιπλέον, από το ίδιο ηλεκτρονικό σύστημα προέκυψε ότι υπάλληλος της εταιρείας που είχε αναλάβει τον έλεγχο των εισερχόμενων φιλάθλων στη θύρα 1, ενώ είχαν εισέλθει όλοι οι φίλαθλοι και είχαν κλειδώσει οι πόρτες, την 19:52 ώρα με κλειδί που κατείχε άνοιξε την κεντρική είσοδο και επέτρεψε, χωρίς αστυνομικό έλεγχο, την είσοδο σε πέντε (5) άγνωστα άτομα, οι οποίοι έφεραν στους ώμους τρία (3) ευμεγέθη σακίδια. Ο ανωτέρω υπάλληλος διέφυγε πριν την λήξη του αγώνα και αναζητείται να συλληφθεί στα πλαίσια του αυτοφώρου. 
Σημειώνεται, ότι κατά την διάρκεια του αγώνα από τις κερκίδες των θυρών 35 και 1 άναψαν συνολικά 76 καπνογόνα και έγινε χρήση 16 κροτίδων. 

Ο συλληφθείς με την σχηματισθείσα σε βάρος του δικογραφία οδηγήθηκε στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.


Αυτά αναφέρει το Δελτίο Τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας σχετικά με το παιχνίδι της Κυριακής μεταξύ ΑΕΚ και ΑΡΗ και τη σύλληψη ενός οπαδού. Τα μισά από όλα αυτά που διαβάσατε είναι ψέμματα. Ούτε ένας έμπορος - διακινητής καπνογόνων υπήρξε ούτε τόσα πολλά καπνογόνα άναψαν ούτε φυσικά κινδύνεψε κανείς από τα καπνογόνα αφού δύο-τρία "έφυγαν" από την κερκίδα προς το στίβο -ούτε καν προς τον αγωνιστικό χώρο. 

Για το τέλος κρατάμε το πιο μεγαλειώδες ψέμα της ΕΛ.ΑΣ.: 19.52 είχαν εισέλθει όλοι οι φίλαθλοι και είχαν κλειδώσει οι πόρτες!!!! Δηλαδή 40 λεπτά πριν το παιχνίδι (20.30 ήταν η έναρξη του αγώνα) όλοι ήταν στις θέσεις τους και δεν μπήκε άλλος φίλαθλος στην κερκίδα! Πλάκα μας κάνουν; Όποιος ξέρει από ΟΑΚΑ και το πέταλο της 35 -1 κρατάει αυτή τη στιγμή την κοιλιά του από τα γέλια ή προσπαθεί να συγκρατήσει τα νεύρα του από τα ασύστολα ψέμματα της Αστυνομίας!

Οσον αφορά την ουσια του πράγματος; Σε ένα παιχνίδι που δεν έγινε το παραμικρό, δεν άνοιξε ρουθούνι, δεν έγινε όυτε καν κάποιος εθιμοτυπικός γηπεδικός τσαμπουκάς, τα τσακάλια της ΕΛ.ΑΣ. "έβγαλαν λαβράκι". Θα προτείναμε όμως να συλληφθούν και όλοι οι δημοσιογράφοι και σχολιαστές που την ώρα έναρξης του αγώνα έλεγαν για την πολύ όμορφη ατμόσφαιρα στο γηπεδο (και ειδικά στο πέταλο) και την επόμενη μέρα εκθείαζαν το κόσμο της ΑΕΚ για το ωραίο σκηνικό του πετάλου με τα καπνογόνα και τα πυροτεχνήματα. Ετσι πρέπει! Δεν γίνεται να την σκαπουλάρει αυτός που επαινεί την φοβερά παράνομη πράξη του ανάμματος πυρσού! Μέσα και αυτός!  

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

"ρε μπιν λάντεεεν,τί να κάνωωωω..."

Πέρασε 1 βδομάδα μετά την επέτειο των 11 χρόνων από την πτώση των δίδυμων πύργων.Στα ευρωπαικα παιχνιδια που ακολουθησαν-τέτοιες μέρες δηλαδή- την πτώση των δίδυμων πύργων (ένα από τα γεγονότα που όλοι μας θυμόμαστε τι κάναμε όταν συνέβησαν-καλώς ή κακώς) η UEFA εύλογα ζήτησε να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή, μια απο τις λίγες φορές που έγινε κάτι τέτοιο σε όλη την Ευρώπη ταυτόχρονα. Παντού εκτυλίχτηκαν στιγμές συγκίνησης και πένθους.
Στην Ελλάδα όμως, τη χώρα στην οποία καταλήγουν στην αμερικάνικη πρεσβεία σταθερά ογκώδεις πορείες, στην Ελλάδα που 2 χρόνια πριν (1999 ) στους βομβαρδισμούς της Σερβίας από το ΝΑΤΟ είχε αναπτυχθεί το ογκωδέστερο και δυναμικότερο αντιπολεμικό κίνημα που διήρκεσε μήνες, στην Ελλάδα που στη λαϊκή συνείδηση η χούντα έχει καταγραφεί ως "αμερικανοκίνητη", στην Ελλάδα που ήταν η μόνη χωρα απο τις ευρωπαϊκές που εκείνες τις μέρες η αμερικανική πρεσβεία δεν πνίγηκε στα λουλούδια, η εφαρμογή της απόφασης  της UEFA κατέστη αδύνατη (με πρώτη ένδειξη το αγώνα ΑΕΚ-Χιμπέρνιαν).




Όλο το γήπεδο πρακτικά, εκτός από τους παίκτες και τον...αιώνια αγαπημένο Χρυσόστομο Ψωμιάδη - που ως πηγαίος...ανθρωπιστής τιμά τη μνήμη των χιλιάδων νεκρών - αποδοκιμάζει, φωνάζει τα κλασικά περί ¨φονιάδων των λαών αμερικανών¨ και το όνομα του μακαρίτη πλέον Μπιν Λάντεν περιπαικτικά για να γινει παγκοσμίως γνωστή η αιτία της αντίδρασης, μην υποτεθεί πως υπήρξε ασυνεννοησία ή λάθος.

Το θέμα πήρε τότε παγκόσμιες διαστάσεις, πολλοό το χαρακτήρισαν φρικαλέα κι απάνθρωπη στάση, άλλοι ανεξήγητη, άλλοι τρόμαξαν, κάποιοι αξίωσαν τουριστικό εμπάργκο της Ελλάδας, άλλες φωνές ειδικά εγχώριες αιτιολόγησαν ή και δικαιολόγησαν τη στάση αυτή, με βάση το διάχυτο αντιαμερικανισμό που αναλύσαμε και παραπάνω.

Το δίδαγμα που πήραν όλοι πάντως, κι όσοι χαρηκαν κι όσοι ταράχτηκαν από την έλλειψη σεβασμού στους νεκρούς (άμαχους) ήταν διπλό.
Ότι το γήπεδο ειναι καθρέπτης του παλμού της κοινωνίας. Και πως ο σεβασμός, αν δεν υπάρχει, δεν είναι δυνατό να επιβληθεί...
υ.γ. Θυμόμαστε πως την επόμενη εβδομάδα το ίδιο έγινε και σε άλλον ευρωπαϊκό αγώνα (του ΠΑΟ),όπως επίσης και διάφορα πανιά και πλακάτ.Βοηθήστε τις μνήμες μας...

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Ψηλά τη σημαία των RFU, ρε!

Λιβαδειά, Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου, καταρρακτώδης βροχή, κανένα γκολ, τρεις κόκκινες, εντυπωσιακές αποκρούσεις του τερματοφύλακα των φιλοξενούμενων και ένας αγώνας που λόγω τροπής και αποτελέσματος δεν θα ξεχαστεί εύκολα από τους φιλάθλους των δύο ομάδων.

Ωστόσο, στην κερκίδα της Λιβαδειάς, στο σημείο που μαζεύονται οι Barbarians, κυμάτιζε μια καινούρια σημαία. Με τα παιδιά από τη Λιβαδειά έχουμε άριστες σχέσεις εδώ και χρόνια. Συγκεκριμένα, από την αρχή του εγχειρήματος των Radical Fans United. Γράφουν στο περιοδικό, το μοιράζουν στην πόλη τους, συμμετέχουν στο φεστιβάλ, ανεβάζουν πανιά με άποψη και κάνουν ό,τι χρειάζεται για να παραμείνουν radical.

Έτσι, λοιπόν, η φιγούρα του οπαδού με την υψωμένη αριστερή γροθιά και τον δείκτη του δεξιού χεριού να δείχνει το μυαλό, το σήμα-κατατεθέν της συλλογικότητάς μας, κυμάτιζε στην κερκίδα με τα χρώματα του Λεβαδειακού.

Να 'στε καλά παίδες!



Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 96...






23 (Είκοσι Τρία) χρόνια,λοιπόν πέρασαν! Από τον Απρίλη του 1989 που 96 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Χίλσμπορο,του Σέφιλντ,στον ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας (fa cup) που έπαιζαν Λίβερπουλ-Νότιγχαμ Φόρεστ.
Οι συγγενείς των σκοτωμένων έψαχναν εναγωνίως την απόφαση,που θα απέδιδε τις ευθύνες στους πραγματικούς ενόχους κι όχι σε κάποιους αόρατους "χούλιγκανς" και μεθυσμένους.Έτσι συστάθηκε η Ανεξάρτητη Επιτροπή το 2010 που τελικά απέδωσε τις ευθύνες στην αστυνομική διεύθυνση του Nότιου Γιορκσάιρ που άφησε τις πόρτες ανοιχτές για να μπουν οι...υπεράριμθμοι στο βόρειο πέταλο,με συνέπεια να ποδοπατηθούν και να μην μπορούν ν΄αναπνεύσουν εκατοντάδες άνθρωποι!


   
Επίσης η επιτροπή υπέδειξε την ευθύνη της αστυνομίας για παραποίηση των καταθέσεων,έτσι ώστε να πέσουν όλες οι ευθύνες στο "χουλιγκανισμό"...
Οι ανώτεροι παραποίησαν 164 καταθέσεις που θα οδηγούσαν στο συμπέρασμα πως δε δόθηκε καν η παραμικρή ιατρική βοήθεια. Οι 59 από τους 96 θα είχαν επιζήσει! Υπήρχαν 42 ασθενοφόρα κι όμως μόνο τα δυο επιτράπηκε να εισέλθουν για ιατρική αρωγή!  Σε όλες τους τις αναφορές έκαναν λόγο είτε για μεθυσμένους, είτε για χουλιγκάνους (ναι,ακόμη και τα μικρά παιδιά...).
Τέλος,η αρωγή του Τύπου με...ναυαρχίδα την εμετική SUN που μίλαγε για "την αλήθεια".Η "αλήθεια τους" ήταν οι βανδαλισμοί,τα κάτουρα προς τους Μπόμπηδες και διάφορα τέτοια...
αρχισυντάκτης της Mακένζυ παραδέχτηκε πως έγραφε μαλακίες και ζήτησε (τί άλλο...) συγγνώμη. 






Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια οι οικογένειες των θυμάτων είχαν ν΄αντιμετωπίσουν και την (αιτολογημένη) δυσπιστία της κοινής γνώμης και δη των αντίστοιχων οπαδών άλλων ομάδων.Δε θέλουμε ν΄αναπάραγουμε τα συνθήματα αλλά η μέση άποψη έλεγε:"ποτέ δεν είστε θύτες,πάντα θύματα,σας βαρεθήκαμε". Ήταν μια αντίστροφη αποδοχή της κυρίαρχης άποψης,ήταν μια ήττα της οπαδικής σκηνής τελικά στην Αγγλία αφού 3 χρόνια μετά η σεζόν 91-92 θα ήταν η τελευταία της Α' Κατηγορία μιας και μετά έμπαινε η περίοδος της Premier League,με την (αναγκαία σε πολλές περιπτώσεις κακά τα ψέμματα) ανακαίνιση των γηπέδων,την υποχρεωτική καθιστή παρουσία όσων ήταν στο γήπεδο,το πλαστικό περιτύλιγμα,τ' ακριβά εισητήρια και τα δυσθεώρητα τηλεποτικά δικαιώματα...
 Ιστορικό θα μείνει το ματς λίγες μέρες μετά στη Γλασκώβη προς τιμήν των θυμάτων,που όλο το γήπεδο τραγούδαγε "Liverpool" και το ΥΝWA (υπάρχει σχετικό βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης).


από το πρόγραμμα του φιλικού αγώνα προς τιμήν των θυμάτων



Πρωθυπουργός τότε ήταν η γυναίκα συνώνυμο του νεο-φιλελευεθερισμού, η Μάργκαρετ Θάτσερ.Ο τωρινός πρωθυπουργός,από το ίδιο κόμμα,Ντέιβιντ Κάμερον ζήτησε συγνώμη για την Διπλή Αδικία εις βάρος τους.





Οι οικογένειες των θυμάτων τώρα μπορούν να πενθήσουν δίχως άλλα βάσανα τους οικείους τους..η Λίβερπουλ να ξαλαφρώσει από το βάρος των "χουλιγκάνων οπαδών της"..οι αντίπαλοι οπαδοί να ξεπεράσουν τις "αιώνιες διαμάχες" και να σκεφτούν κάτι πιο πετυχημένο ως σύνθημα για να τους πικάρουν..οι πολιτικοί της Αγγλίας να δείξουν πως είναι αμείλικτοι..το ποδόσφαιρο της Αγγλίας να συνεχίσει στο λαμπερό δρόμο των τηλεδικαιωμάτων και των ιδιοκτητών από μακρυνές χώρες...
Οι 96 ψυχές όμως δε θα ξανάρθουν πίσω, τουλάχιστον θα ηρεμήσουν 22 χρόνια μετά.

http://bcove.me/ju2esmo5




υ.γ. αξίζει ανάγνωσης:
http://www.contra.gr/Soccer/England/xilsmporo-23-xronia-meta-h-alhtheia.1926343.html

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Furiosi



FURIOSI – Νανι Μπαλεστρίνι – Εκδόσεις Απρόβλεπτες – Σεπτέμβριος 2012

εκεί στο πέταλο είμαστε 17000 όλοι μέλη των Ερυθρόμαυρων Ταξιαρχιών όμως αυτοί που ακολουθούν όλους τους εκτός έδρας αγώνες δεν είναι πάνω από καμιά χιλιάδα 1500 στην καλύτερη περίπτωση κι είναι εκείνοι που σου δίνουν τη χαρά να ζεις κάτι που υπερβαίνει τη Μίλαν επειδή εκεί γαμώτο υπάρχουν στιγμές που ζεις πράγματα τα οποία σε κάνουν να ξεχνάς τη Μίλαν εκεί κινδυνεύεις να σε σακατέψουν κινδυνεύεις να πας φυλακή διακινδυνεύεις τα πάντα κι εκείνη τη στιγμή η Μίλαν είναι το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι εσύ εκείνη τη στιγμή είσαι με τους φίλους σου την ομάδα σου είσαι κάτι το συλλογικό

Από τους προλεταριακούς αγώνες του ‘60 και του ‘70, ο Νάνι Μπαλεστρίνι μας μεταφέρει στα γήπεδα της Ιταλίας της δεκαετίας του ‘80, σ’ ένα ανήσυχο μυθιστόρημα που περιγράφει το σημαντικότερο ίσως φαινόμενο συσπείρωσης και κοινωνικότητας των νέων εκείνη τη δεκαετία.
Μία αφήγηση χωρίς ανάσα, με επίκεντρο ένα επεισόδιο μεταξύ των οπαδών της ομάδας της Κάλιαρι και εκείνων της Μίλαν. Οι πρωταγωνιστές εξιστορούν σε πρώτο πρόσωπο τις εμπειρίες τους από τις οπαδικές μετακινήσεις, τις επικές μάχες με τους οπαδούς αντίπαλων ομάδων και την αστυνομία, τις προσωπικές διαδρομές στις εξέδρες των γηπέδων, τους τρόπους οργάνωσης και τους κώδικες που διέπουν τη συμπεριφορά τους, τις σχέσεις τους με την πολιτική.
Οι αφηγήσεις που συνθέτουν αυτό το ηρωικό-κωμικό μυθιστόρημα του Μπαλεστρίνι σκιαγραφούν γλαφυρά την ανθρωπογεωγραφία του κινήματος των ιταλών ultras, πριν αυτό μπει στη φάση της παρακμής του.  



Ο Νάνι Μπαλεστρίνι γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1935. Δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα το 1953 και στις αρχές της δεκαετίας το ’60 συμμετείχε στην ίδρυση της λογοτεχνικής ομάδας «Gruppo 63». Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Tristano δημοσιεύτηκε το 1964 από τον εκδοτικό οίκο Feltrinelli. Αναμίχτηκε ενεργά στα πολιτικά κινήματα της δεκαετίας του ’60 και του ’70 και το 1979 αναγκάστηκε να καταφύγει στη Γαλλία για να αποφύγει τη σύλληψη, μετά τη δίωξή του στα πλαίσια της «Έρευνας της 7ης Απριλίου», όπου παρέμεινε μέχρι την οριστική απαλλαγή του λίγα χρόνια αργότερα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία των περιοδικών Il Verri, Quindici, Alfabeta και Zoooom. Εκτός από τη λογοτεχνία, δραστηριοποιείται και στο χώρο των οπτικών τεχνών και έχει πραγματοποιήσει πολλές εκθέσεις στην Ιταλία και το εξωτερικό και το 1993 συμμετείχε στην Μπιενάλε της Βενετίας. Στα ελληνικά έχουν δημοσιευτεί τα μυθιστορήματα Τα θέλουμε όλα (εκδόσεις Στοχαστής)· Ο εκδότης (εκδόσεις Γνώση)· Οι αόρατοι (εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος). Στο τεύχος 6 του περιοδικού ΤΕΦΛΟΝ έχει δημοσιευτεί ένα εκτενές αφιέρωμα στη ποίησή τους, ενώ στο τεύχος 12-13 του περιοδικού Τα Παιδιά της Γαλαρίας μια (σχεδόν) εξαντλητική συνέντευξη για τη ζωή και το έργο του.  

Κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλείο Αλφειός, Χαριλάου Τρικούπη 22, Αθήνα, τηλ. 210 3623092 και σε όλα τα κεντρικά βιβλιοπωλεία