διακοπή λόγω... Παλαιστίνης

Διαδηλωτές επιτέθηκαν στους παίκτες της Μπνέι Χασαρόν

6 Ιανουαρίου 2009, 23:22 Αναβλήθηκε ο αγώνας του Euro Cup ανάμεσα στην Τουρκ Τέλεκομ και την Μπνέι Χασαρόν, για τον τέταρτο όμιλο της διοργάνωσης, στον οποίον συμμετέχει τόσο ο Άρης, όσο και ο Πανελλήνιος, καθώς περίπου 3.000 διαδηλωτές εισέβαλαν στο «Ατατούρκ Σπορτς Σαλονού».

Οι διαδηλωτές, που διαμαρτύρονταν για την επίθεση των Ισραηλινών στη Γάζα, βρέθηκαν δύο ώρες πριν την έναρξη του αγώνα στο γήπεδο και μόλις η αποστολή της Μπνέι Χασαρόν έφτασε, τότε της επιτέθηκαν, εκτοξεύοντας αντικείμενα.

Αποτέλεσμα ήταν οι παίκτες της ομάδας του Ισραήλ να εγκλωβιστούν στα αποδυτήρια για περίπου τέσσερις ώρες, πολιορκούμενοι από τους διαδηλωτές, με την Αστυνομία να μην μπορεί να διαλύσει το πλήθος Υ.Γ. Το παραπάνω δημοσίευμα είναι απο το zougla.gr. Να πούμε επίσης πως πανιά υπέρ του παλαιστινιακού λαού ανέβηκαν στον αγώνα μπάσκετ της ΑΕΚ με το Μαρούσι και στο ντέρμπι του ΠΑΟ με την ΑΕΚ. Ακολουθεί ένα κείμενο από το πολύ ενδιαφέρον basketblog.gr Η συμμορία της FIBA Του Γιώργου Κογκαλίδη 06/01/2009 "Υπαλληλίσκοι, φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί, τους έχω ΣΙΧΑΘΕΙ"! Δανείζομαι τους στίχους του Wolf Birman, για να περιγράψω την αηδία που μου προκαλούν οι μεγαλοπαράγοντες της FIBA και της ULEB, τους αλήτες που σφυρίζουν αδιάφορα για τη σφαγή στη Γάζα, που κάνουν πλάτες στα γεράκια του Ισραήλ, που στα δικά μου μάτια είναι συνένοχοι, έχουν το αίμα ενός λαού στα χέρια τους.

Ποια ήταν η κοινή οδηγία; Πηγαίνετε να παίξετε μπάσκετ. Κι επειδή ως τώρα το θέμα έχει περιοριστεί στον φόβο κάποιων ανθρώπων να πάνε στην καρδιά του πολέμου (το είπε ξεκάθαρα ο Γιώργος Μπαρτζώκας), ας δούμε μια διαφορετική διάσταση του ζητήματος. Γιατί αυτή η σπουδή να γίνουν όλοι οι αγώνες, ανεξάρτητα από τη διοργανώτρια αρχή, στο Ισραήλ; Τυπολατρία στο πρόγραμμα, ή μήπως συνενοχή; Έχω την αίσθηση πως δεν πρόκειται απλά για ηλίθιους, που δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους, αλλά για κομμάτι ενός συστήματος, το οποίο θέλει να υποβαθμίσει το γεγονός.

Το μήνυμα είναι σαφές: Δεν τρέχει τίποτα. Οι αγώνες συνεχίζονται, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με την ασφάλεια των ομάδων, η ζωή κυλά σε κανονικούς ρυθμούς. Δίπλα, βέβαια, οι αλήτες σφάζουν γυναικόπαιδα, αλλά τι μας νοιάζει εμάς; Εμείς πρέπει να περιοριστούμε στα τρίποντα, τα δίποντα, τις βολές. Να χειροκροτήσουμε το θέαμα, να διασκεδάσουμε. Αν στη στατιστική βάλουμε κι ένα αδικοχαμένο παιδί, ένα μωρό που πριν γνωρίσει τον κόσμο αφανίστηκε από τους βομβαρδισμούς των Ισραηλινών, δεν τρέχει και τίποτα. Παράπλευρη απώλεια. Τα έχει αυτά ο πόλεμος... Το τρίποντο να μπει και αφήστε τους Παλαιστίνιους στη μοίρα τους.

Βεβαίως, οι διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις βίωσαν με θλίψη το μακελειό της 11ης Σεπτεμβρίου. Τότε και αγώνες αναβλήθηκαν, και σιγή στη μνήμη των θυμάτων ΟΡΘΩΣ κρατήθηκε. Τώρα, δεν υπάρχει πρόβλημα. Το ίδιο αξίζει η ζωή του Παλαιστίνιου και το ίδιο του Αμερικανού; Όπως δεν υπήρξε καμία αντίδραση για το μακελιό στη Γιουγκοσλαβία.

Η FIBA, η ULEB, η UEFA στην υπηρεσία των αφεντικών. Παίζουν τον ρόλο τους, επιτελούν το καθήκον τους. Άξιοι δούλοι, ανάξιες ηγεσίες στον κόσμο που αγαπάμε και που δεν τους τον εκχωρούμε. Όσο αυτοί θα υποχρεώνουν τις ομάδες να πάνε να παίξουν, για να κοιμίσουν τον κόσμο, τόσο θα αυξάνεται η πίστη μας στην Ιντιφάντα και στη νίκη του παλαιστινιακού λαού.

Κενό εξουσίας

Του Ηλία Δρυμώνα

* Κάθε φορά που η ισραηλινή κυβέρνηση σημαδεύει απροκάλυπτα τις πλάτες των Παλαιστίνιων αμάχων, η εξουσία του ευρωπαϊκού μπάσκετ παρακολουθεί αμήχανη. Σαν να μην μπορεί (αν και γνωρίζει πώς) ν' αντιδράσει. Σαν να μην υπάρχει καν. Γι' αυτό και κωφεύει στην εύλογη άρνηση κάποιων συλλόγων, καλή ώρα η δική μας Ολύμπια, να εμπλακούν, με τη μορφή ενός ριψοκίνδυνου ταξιδιού, σε τούτη την εμπόλεμη ζώνη. * Οι αξιωματούχοι της FIBA Europe και της ULEB ούτε σκέφτηκαν ούτε τόλμησαν να πάρουν «γενναίες» αποφάσεις. Οχυρώθηκαν πίσω από (άσχετους με το πρόβλημα) κανονισμούς και παρέπεμψαν στα... πειθαρχικά τους όργανα την ανθρώπινη ανησυχία κι ευαισθησία! Την ευκαιρία να συμπεριφερθούν ως πραγματικοί ηγέτες του χώρου τους, την τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί, την πασπάλισαν με απειλές για πρόστιμα ή και αποκλεισμούς κι επέστρεψαν ανέμελοι στη θαλπωρή τους. Στο κενό τους. * Ακόμα και οι εικόνες που κατέφτασαν από την Τουρκία, με μία χούφτα Ισραηλινών αθλητών να φεύγουν κυνηγημένοι από το γήπεδο, δεν είδα να συγκινούν κανέναν. Ούτε τον «τεχνοκράτη» Μπερτομέου ούτε τον υπέρμαχο των παραδοσιακών αξιών Βασιλακόπουλο. * Τι ειρωνεία, ε; Δύο άνθρωποι που στην πραγματικότητα δεν «χωνεύονται» μεταξύ τους (όπως έλεγε και ο αξέχαστος Νίκος Σταυρίδης, «ούτε πυρετό δεν θα 'θελα να είχα μαζί σου»), πέτυχαν να συμπορευτούν αταλάντευτοι σ' αυτό το μείζον ζήτημα. Κι αν επιχειρήσουμε να τους ζητήσουμε τον λόγο, φαντάζομαι ότι πάλι σε κάποιον αόρατο «εχθρό» θα ρίξουν το ανάθεμα. Δοκιμασμένο κόλπο και ιδιαίτερα βολικό. * Εκείνο που οφείλω, πάντως, να υπενθυμίσω στον Βασιλακόπουλο, ως πιο παλιός που είναι στο μπάσκετ, είναι ότι την εποχή που ο άνεμος του πολέμου σάρωνε τη Σερβία, τα μέτρα που πάρθηκαν ήταν τα απολύτως απαραίτητα. Με δική του πρωτοβουλία, μάλιστα, η Ελλάδα χρησίμευσε ως προσωρινό «καταφύγιο» των γειτόνων μας. Και μας τη χρωστάνε από τότε εκείνη τη χάρη που τους κάναμε. * Στους Ισραηλινούς, το παραδέχομαι, κάποιοι άλλοι χρωστάνε πολύ περισσότερα. Γι' αυτούς και στέκονται... σούζα, όταν γίνονται εκείνοι το πρόβλημα. Αλλά τι λέω τώρα; Το Ισραήλ, κρίνοντας από την ευνοϊκή μεταχείρισή του ειδικά στο μπάσκετ, δεν ήταν ποτέ... πρόβλημα! Ακόμα και η γεωγραφική θέση του (τόσο μακρινή και αταίριαστη συνάμα) δεν το εμπόδισε να κυκλοφορεί ελεύθερα στα ευρωπαϊκά παρκέ. Μια παλιά ιστορία, που δεν την έψαξε ποτέ κανείς... * Όσον αφορά τη διαφορετική στάση που κράτησαν η Ολύμπια, από τη μία, και ο Ολυμπιακός, από την άλλη, το πράγμα είναι πολύ απλό: διαφορετικά μεγέθη ομάδων, κυρίως διαφορετικά τα μεγέθη των αφεντικών τους. Ο Μαλάκος φοβήθηκε και θα τιμωρηθεί. Ο Αγγελόπουλος έκανε του κεφαλιού του και θα επιβραβευθεί. Όπως δεν είναι ίσα κι όμοια η Σερβία με το Ισραήλ...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 10/01/2009