Συνέντευξη ενός από τα ιδρυτικά μέλη των Red Ultras Aberdeen σε ρώσικη οπαδική ιστοσελίδα

Μεταφράσαμε και δημοσιεύουμε τη συνέντευξη που έδωσε ένα μέλος των Red Ultras Aberdeen σε ρώσικη οπαδική ιστοσελίδα γιατί εκτός του ότι μιλά για την οπαδική κατάσταση στη Βρετανία και τα προβλήματα με τους μπάτσους, οι RUA αποτέλεσαν και μεγάλη επιρροή για τις όποιες οπαδικές κινήσεις ξεπήδησαν στο νησί μετα από αυτούς. Καλό διάβασμα!

Στις 5 Ιανουαρίου το καλύτερο ultra group της Βρετανίας, οι Red Ultras Aberdeen, ανακοίνωσαν τη διάλυσή τους. Πρόσφατα είχαν γιορτάσει τα δέκατα γενέθλιά τους και όλα προμήνυαν ότι τα καλύτερα έρχονται. Άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια είχαν δουλέψει πολύ σκληρά. Αλλά όλα έγιναν διαφορετικά. Το russian-ultras.com σας παρουσιάζει μια συνέντευξη με ένα μέλος των Red Ultras αμέσως μετά τη γνωστοποίηση της διάλυσής τους.

Πες μας πως ιδρύθηκαν οι Red Ultras.
Οι Red Ultras σχηματίστηκαν το 1999. Θέλαμε να φέρουμε περισσότερο χρώμα και συναίσθημα στα παιχνίδια της Αμπερντίν καθώς η ατμόσφαιρα στα περισσότερα από αυτά ήταν αρκετά βαρετή. 

Ποιους ultras είχατε σαν παράδειγμα;
Στις αρχές του ’90 ήμουν στην Ιταλία. Είχα πάει να δω την Αμπερντίν και παράλληλα γνωρίστηκα με τους ultras της Σαμπτόρια και της Τζένοα. Αυτοί με ενέπνευσαν. Παρακολουθούσα το σύνολο των παιχνιδιών και των κινήσεών τους.

Ποια θεωρείς ότι ήταν η καλύτερή σας ενέργεια (σ.τ.μ. εννοεί χορεογραφία) ;
Αυτά τα δέκα χρόνια κάναμε πολλές πολύχρωμες ενέργειες. Η πρώτη μεγάλης έκτασης ενέργεια οργανώθηκε το 2005 και αναμείχθηκαν 6.500 φίλαθλοι. Κατά μήκος του πετάλου «Richard Donald» τοποθετήσαμε λευκές και κόκκινες σημαίες. Κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη ενέργεια έγινε στον αγώνα με την Μπάγερν Μονάχου το 2008. Φτιάξαμε ένα μεγάλο πανό που έγραφε «Μία αγάπη» και κρεμόταν κατά μήκος των κερκίδων. Κατά μήκος του πετάλου «Richard Donald» τοποθετήθηκαν λευκές και κόκκινες σημαίες. Επιπλέον, χρησιμοποιήσαμε και καπνογόνα.

 

Ποια ήταν τα βασικά μέλη των Red Ultras και πώς ερχόταν τα καινούρια;
Ο αριθμός των μελών άλλαζε κάθε χρόνο. Κάποιοι ασχολήθηκαν ενεργά, άλλοι δίνανε λεφτά για τις διάφορες ενέργειες που κάναμε, άλλοι δούλευαν μακριά από την πόλη και απλά μας βοηθούσαν όποτε μπορούσαν. Κάποια στιγμή βγάλαμε κάρτες μέλους και τις χρησιμοποιήσαμε για μερικά χρόνια, χωρίς ωστόσο να προσφέρουν κάτι το ιδιαίτερο. Χαιρόμασταν με τον κάθε φίλαθλο που θα μπορούσε να κάνει κάτι χρήσιμο για το group και θα παρέμενε στο πλευρό μας.

Έχετε οπαδούς σε άλλες πόλεις;
Και βέβαια! Έχουμε οπαδούς στην Αγγλία, στη Γλασκόβη, στο Εδιμβούργο, στο Νταντί. Έρχονται και υποστηρίζουν την ομάδα στα εντός έδρας παιχνίδια αλλά την ακολουθούν και στα εκτός ταξιδεύοντας μαζί μας.

Με ποιους οπαδούς έχετε φιλία;
Έχουμε φιλική σχέση με τους Panteras Negras της Μποαβίστα.

Ποιος είναι ο εχθρός σας;
Ο κυριότερος εχθρός μας είναι η Γκλάσκοου Ρέιντζερς.

Ποιες ήταν οι σχέσεις σας με τη διοίκηση της ομάδας;
Είδαμε διάφορους να περνάνε από τη διοίκηση όλα αυτά τα χρόνια αλλά ποτέ δεν αποκτήσαμε ουσιαστικές σχέσεις. Συνέχεια μας έλεγαν ψέματα. Ποτέ δεν κάναμε αυτό που ήθελαν. (Αργότερα οι Red Ultras αναγκάστηκαν να φύγουν από το πέταλο «Richard Donald» και να μετακομίσουν στον τομέα Υ – το βλέπετε και στο σχεδιάγραμμα του γηπέδου)

Κατά τη γνώμη σου, για ποιο λόγο επιβιώσατε όλα αυτά τα χρόνια ενώ δεν συνέβη το ίδιο με τα άλλα βρετανικά group;
Η δουλειά δεν σταματούσε λεπτό. 24 ώρες την ημέρα επί 7 ημέρες. Ήταν απαραίτητο να οργανώσεις τα πιτσιρίκια, τα υλικά, τις μεταφορές. Αυτήν τη διαδικασία σιγά σιγά άρχισαν να την οικειοποιούνται όλο και περισσότεροι φίλαθλοι. Όλα γινόταν στην εντέλεια. Όμως, μετά τις φωτοβολίδες που χρησιμοποιήσαμε σε κάποια ματς του κυπέλλου UEFA και το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην ομάδα, η πίεση στους Red Ultras αυξήθηκε.

Οργανώνατε διαμαρτυρίες;  
Ναι! Πάντα διαμαρτυρόμασταν για τα ακριβά εισιτήρια και τη μοντερνοποίηση του ποδοσφαίρου.

Πότε σας πίεσε περισσότερο η αστυνομία;
Τη μεγαλύτερη πίεση μας την ασκούσαν επειδή χρησιμοποιούσαμε φωτοβολίδες και καπνογόνα.

Υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα;
Το 2003 παίξαμε με τη Χέρτα Βερολίνου και χρησιμοποιήσαμε αρκετά καπνογόνα και φωτοβολίδες. Ο τύπος το έκανε μεγάλο θέμα. Η διοίκηση, κάτω και από την πίεση του Τύπου αλλά και μιας μερίδας του κόσμου, έκανε ό,τι μπορούσε για να δυσκολέψει τη ζωή μας. Στο επόμενο παιχνίδι για το κύπελλο UEFA, με την Ντίπρνο στην Ουκρανία, ανάψαμε και πάλι φωτοβολίδες και η ομάδα τιμωρήθηκε με πρόστιμο. Γυρνώντας στη Σκοτία δεχτήκαμε τρομερή πίεση και παρακολούθηση από τις αρχές.

Ποιες είναι οι ποινές για τις φωτοβολίδες ή για τους καυγάδες μέσα στο/έξω από το γήπεδο;
Οι ομάδες τιμωρούνται με μεγάλα πρόστιμα και οι φίλαθλοι μπαίνουν σε «μαύρες λίστες» και τους απαγορεύεται η είσοδος στο γήπεδο. Σε εμάς, για παράδειγμα, υπάρχουν τέσσερις οπαδοί που δεν μπορούν να μπουν στο γήπεδο.

Γιατί δεν βλέπουμε πολλές ultra κινήσεις στη Βρετανία;
Εμείς ξεκινήσαμε το 1999 και από τότε έχουν ξεπηδήσει πολλές ultra κινήσεις στην Αγγλία και τη Σκοτία. Αντιμετωπίζουμε όμως πολλές δυσκολίες με τις αρχές. Δεν θέλουν να αυξηθούν και άλλο οι κινήσεις αυτές για να μην αποκτήσουν οι οπαδοί τη δικιά τους δύναμη και εξουσία.

Γήπεδο συνεχίζετε να πηγαίνετε;
Παρά τα τελευταία γεγονότα, τα μέλη του group συνεχίζουν να παρακολουθούν τα παιχνίδια και να υποστηρίζουν την ομάδα. Δεν το κάνουμε κάτω από ένα συγκεκριμένο όνομα αλλά ίσως μέσα από αυτό να ξεπηδήσουν καινούριες κινήσεις.

Πώς οργανώνεται η υποστήριξη της εθνικής ομάδας της Σκοτίας και από ποιους;
Υπάρχει το «Tartan Army» (Tartan, το μοτίβο σκακιέρας στην παραδοσιακή σκοτσέζικη στολή, το kilt)  που αποτελείται από μικρά οπαδικά group. Εμείς είχαμε πάει μια φορά με αντίπαλο την Ιταλία και κρεμάσαμε ένα πανό στη μνήμη του Gabriel, του οπαδού της Λάτσιο που δολοφονήθηκε από την αστυνομία.

Ποιοι είναι οι καλύτεροι ultras κατά τη γνώμη σου;
Μου αρέσουν πολύ οι Panteras Negras της Μποαβίστα γιατί ενώ είναι ένα μικρό αριθμητικά group, αν το συγκρίνεις με άλλα, έχουν το πνεύμα των αληθινών οπαδών αλλά η Πορτογαλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία τους προκαλεί συνεχώς προβλήματα. Επίσης, με εντυπωσιάζουν οι Ultras Tito της Σαμπτόρια. Κατά τη γνώμη μου, όμως, οι οπαδοί της Ραπίντ Βιέννης είναι οι καλύτεροι αυτήν τη στιγμή. Είναι τρομεροί σε αυτά που κάνουν στην κερκίδα.

Τι ξέρεις για τη ρωσική οπαδική σκηνή;
Έχετε βελτιωθεί προς το καλύτερο τα τελευταία δέκα χρόνια. Έχω δει αρκετές ωραίες ενέργειες στις κερκίδες. Για παράδειγμα, μερικά από τα πανό της Ζενίτ είναι απίστευτα. Αρκετά καλή είναι και η κερκίδα των οπαδών της Λοκομοτίβ και της Ντιναμό. Θα ήθελα να ήμασταν έτσι και εδώ στη Βρετανία. Δεν ξέρω πολλά ultras group στη Ρωσία αλλά ξέρω την ομάδα που έχει τους πιο φανατικούς και πολυάριθμους οπαδούς. Τη Ζενίτ. Πολλοί από τους οπαδούς της Αμπερντίν αγαπάνε τη Ζενίτ επειδή κέρδισε τη Ρέιντζερς στον τελικό του κυπέλλου UEFA.

Για το τέλος, τι θα ήθελες να πεις στους Ρώσους οπαδούς;
STAND FREE. Πολεμήστε για την ελευθερία σας.

Ευχαριστούμε τον Stephen για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε. 

ΥΓ. Εδώ θα βρείτε και την ανακοίνωση της διάλυσης των RUA και το μίνι αφιέρωμα που τους είχαμε κάνει. Μεταφρασμένα πλέον.

ΥΓ2. Τη συνέντευξη τη βρήκαμε μεταφρασμένη στα αγγλικά στο ultras-tifo.tk και το πρωτότυπο υπάρχει εδώ