Πρωταγωνιστούν κατά σειρά εμφάνισης οι παίκτριες του Εθνικού, του Αθηναϊκού και της Βουλιαγμένης.
Και όμως, σε μία χώρα όπου
...η λέξη "μπάλα" είναι συνώνυμο του ποδοσφαίρου (λες και τα υπόλοιπα αθλήματα παίζονται δεν παίζονται με αυτήν)
...η "Αθλητική Κυριακή" αφιερώνει μία ώρα για το σχολιασμό των τριών "μεγάλων" ομάδων και μισή ώρα για όλα τα υπόλοιπα αθλήματα
...οι αθλητικές εφημερίδες αφιερώνουν 5 γραμμές στο εξώφυλλο για τους παραπάνω τίτλους λες και έχουμε συνηθίσει να τους σηκώνουμε
...όποιος παραπονιέται γιατί δεν βλέπουμε διοργανώσεις όπως το World League του βόλευ χαρακτηρίζεται γραφικός
...το final-4 του γυναικείου βόλευ δεν καλύφθηκε τηλεοπτικά
...ο Μένιος Σακελαρόπουλος έχει το θράσος να χαρακτηρίζει "στον αέρα" το μπάσκετ ως μπασκετάκι και κανείς να μην του "βάζει χέρι"
κάποιοι και κάποιες αντιστέκονται
...και γεμίζουν τα γήπεδα
...και κατακτούν ευρωπαϊκά τρόπαια
...και στάζουν μέλι για τον κόσμο
...και γίνονται ένα με την ομάδα
...και παίζουν απλήρωτοι και απλήρωτες (όπως οι παίκτριες του Εθνικού για πέντε μήνες) χωρίς να κάνουν προσφυγές (όπως όλοι αυτοί που αγαπούν την ομάδα αλλά...)
...και έρχονται στην κερκίδα να σου δώσουν το χέρι
...και τρέχουν να υποστηρίξουν όχι μεγάλα αστέρια αλλά "απλούς" αθλητές
και δημιουργούν, οπαδοί και αθλητές/-τριες μαζί, τον υπέροχο κόσμο του ερασιτεχνικού (στα χαρτιά τουλάχιστον) αθλητισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου