Την Κυριακή που μας πέρασε όλοι οι γηπεδικώς εμπλεκόμενοι συζητούσαν για τα δύο ντέρμπι σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Είχαμε όμως και άλλα γεγονότα αντιθεαματικά, αντιδημοσιογραφικά, αντιπιασάρικα γιατί δεν είχαν αίμα σφαίρες και μαχαίρια... Μια εξαίρεση του κανόνα δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Εξέδρα, όπου και το παρακάτω άρθρο:
"Το μάτι του Ελληνα φιλάθλου έχει συνηθίσει στο να βλέπει σκηνικά πολέμου εντός και εκτός γηπέδων. Κάτι ανάλογο συνέβη και το βράδυ της Κυριακής (29/11) στο Φάληρο. Ομως, υπάρχουν και οι λαμπρές εξαιρέσεις. Μερικά μόνο χιλιόμετρα βορειότερα, στο Περιστέρι, οι οπαδοί του Ατρομήτου και του ΠΑΣ Γιάννινα έδιναν το καλό παράδειγμα.
Το πρώτο ημίχρονο του αγώνα του Περιστερίου είχε περάσει. Ελάχιστες φάσεις, καθόλου θέαμα. Ακόμη και οι οπαδοί των δύο ομάδων έδειχναν μουδιασμένοι. Μια περίεργη (για ελληνικά δεδομένα) ησυχία επικρατούσε στο γήπεδο, παρά την παρουσία περίπου δύο χιλιάδων ανθρώπων, που με έκανε να αναρωτιέμαι: «Την ίδια ώρα παίζουν Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός και Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης. Εγώ τι κάνω εδώ»; Το γκολ του Μπρίτο στην αρχή του δευτέρου μέρους ήταν σαν τη σπίθα που έλειπε για να βάλει φωτιά σε ένα βυτίο με καθαρή βενζίνη. Οι οπαδοί του Ατρομήτου, με πρωταγωνιστές του «Fentagin», πετάγονται πάνω σαν τα ελατήρια για να πανηγυρίσουν. Ομως, και οι αντίστοιχοι του ΠΑΣ δεν μένουν με σταυρωμένα τα χέρια. Εκεί που σε όλο το πρώτο μέρος, έδειχναν νωθροί, ξαφνικά παίρνουν μπρος, προκειμένου να ενισχύσουν την ομάδα τους για να φτάσει στην ισοφάριση.
Το γκολ του Περόνε φάνταζε ικανό να δώσει μονόπλευρο ενδιαφέρον, τόσο στη μάχη του γηπέδου, όσο και σε αυτήν της κερκίδας. Κι όμως, οι Γιαννιώτες «ζεσταίνονται» περισσότερο! Ο παλμός της εξέδρας και από τις δύο πλευρές ανεβαίνει κι άλλο και κορυφώνεται στο γκολ της μείωσης του σκορ από τον Ντιμπαλά. Οι δύο πλευρές δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό για να βοηθήσουν ψυχολογικά τις δύο ενδεκάδες στο γρασίδι. Το παιχνίδι τελειώνει με νικητή τον Ατρόμητο. Οι οπαδοί και από τις δύο πλευρές πηγαίνουν προς την έξοδο. Οι Γιαννιώτες εγκλωβίζονται στην εξέδρα των φιλοξενούμενων, καθώς οι αστυνομικές δυνάμεις δεν τους επιτρέπουν την έξοδο από το γήπεδο, φοβούμενοι πρόκληση επεισοδίων. Τι κι αν προσπαθούν οι Ηπειρώτες να τους μεταπείσουν. «Μα είμαστε αδελφωμένα σωματεία», έλεγαν με απόγνωση στους αστυνομικούς.
Τελικά, μετά από ένα πεντάλεπτο έντασης, οι θύρα των φιλοξενούμενων ανοίγει, τη στιγμή που μια μεγάλη μερίδα των οργανωμένων οπαδών του Ατρομήτου περνάει από μπροστά. Και εκεί που τα έντρομα μάτια των αστυνομικών περίμεναν ότι θα αντικρίσουν τα χειρότερα, οι «ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ» και οι «Ταύροι» πέφτουν στις αγκαλιές των «Fentagin». Οι μεν χαιρετάνε τους δε, τραγουδούν μερικά συνθήματα (κυρίως εναντίον των αστυνομικών δυνάμεων) και φεύγουν όλοι μαζί σαν μια παρέα για τα σπίτια τους.Σίγουρα σπάνια εικόνα για τα ελληνικά γήπεδα. Ομως, ακόμη και όταν συμβαίνει, προβάλλεται ελάχιστα επειδή δεν πουλάει. Θα ήταν κρίμα πάντως, όταν με τα ίδια μου τα μάτια αντίκρισα ένα τέτοιο θέαμα να μην το μεταφέρω. Αξίζει ένα «μπράβο» σε αυτούς τους ανθρώπους. Παραδείγματα προς αποφυγή έχουμε δει πολλά. Παραδείγματα προς μίμηση (δυστυχώς) λίγα.
Τελικά, έφυγα αρκετά «γεμάτος» από το Περιστέρι. Εξάλλου, είχα τη χαρά να παρακολουθήσω και το μοναδικό over της αγωνιστικής, όπως συνειδητοποίησα αργά το βράδυ της Κυριακής (29/11).
ΥΓ 1. Οι «Fentagin» δεν είναι αυτοί οι «χούλιγκαν» που συνεπλάκησαν με οπαδούς του Ολυμπιακού πριν μερικές εβδομάδες;
ΥΓ 2. Τι είδος υπερθέαμα προσφέρουν οι ομάδες της Superleague, προκειμένου να δικαιολογείται ένα τόσο ακριβό εισιτήριο;" http://www.exedrasports.gr/football/superleague/article/?aid=46312
υ.γ. όσοι ασχολούνται με τα "οπαδικά" ενημερώθηκαν για αυτά που συνέβησαν στο Περιστέρι... οι υπόλοιποι πρέπει δυστυχώς να περιμένουν τέτοια άρθρα, μια φορά στο τόσο, για να μάθουν κάποιο γεγονός που ξεφεύγει από το γνωστό αθλητικό δημοσιογραφικό ρεπερτόριο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου