Στις 15 Απριλίου του 1989, ένα μεσημέρι γιορτής μετατράπηκε σε εφιάλτη. Πάνω από 10.000 φίλαθλοι της Λίβερπουλ βρέθηκαν έξω από το γήπεδο της Σέφιλντ Γουέντσντεϊ, με την ελπίδα ότι θα καταφέρουν να παρακολουθήσουν από κοντά την αγαπημένη τους ομάδα.
Δυστυχώς έγινε... και κάποιοι από αυτούς μπήκαν στην ήδη υπεράριθμη εξέδρα των οπαδών των «Reds». Η αστυνομία δεν μπόρεσε να ελέγξει (!) αυτόν τον τεράστιο όγκο φιλάθλων, με αποτέλεσμα την είσοδο τους σε ένα από τα χειρότερα γήπεδα εκείνης της περιόδου.
Ακολούθησε πραγματικός χαμός. Οι φωνές χαράς αυτών που έμπαιναν στο Χίλσμπορο του Σέφιλντ σκέπαζαν τις κραυγές αυτών που ήταν ήδη μέσα και ένιωθαν να πλακώνονται από μια ανθρώπινη μάζα. Κάποιοι πηδούσαν από την εξέδρα μέσα στον αγωνιστικό χώρο για να σωθούν, άλλους τους τραβούσαν στο πάνω διάζωμα. Κάποιοι άλλοι, όμως, δεν τα κατάφεραν και πέθαναν από ασφυξία...
Οι πρώτοι νεκροί ήταν αυτοί που βρίσκονταν μπροστά στα κάγκελα και δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν. Όλοι τους είχαν στριμωχτεί τόσο πολύ που σύμφωνα με μαρτυρίες, υπήρχαν νεκροί ακόμα και όρθιοι (!) ανάμεσα στο πλήθος.
Μπροστά από την εξέδρα ήταν η εστία του τότε τερματοφύλακα της Λίβερπουλ, Μπρους Γκρόμπελαρ, ο οποίος έβλεπε τον πανικό που επικρατούσε πίσω του. Φώναξε στον διαιτητή της αναμέτρησης, ο οποίος στο 6ο λεπτό αποφάσισε την διακοπή του αγώνα.
Τότε ξεκίνησε η επιχείρηση διάσωσης των ανθρώπων που ασφυκτιούσαν στην εξέδρα, αλλά ήταν πολύ αργά. Ο απολογισμός ήταν τραγικός. Εφτά γυναίκες και 89 άνδρες άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή.
Oι ευθύνες από τον τότε εκπρόσωπο του υπουργείου εσωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Λόρδο Τέιλορ, αποδόθηκαν στην αστυνομία, αλλά όλοι στο Λίβερπουλ ζητούσαν... «Justice for the 96».
Η τραγωδία αυτή ήρθε λίγο μετά από το Χέιζελ και κάποιοι βιάστηκαν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα και να χαρακτηρίσουν χούλιγκανς τους οπαδούς της Λίβερπουλ.
Μάλιστα, ο τότε πρόεδρος της UEFA, Ζακ Ζορζ, τούς είχε χαρακτηρίσει «ζώα». Βέβαια, τις επόμενες ημέρες μόλις πληροφορήθηκε ακριβώς τι συνέβη ζήτησε συγγνώμη.
Αυτό, όμως, που προκάλεσε το μένος της κοινής αγγλικής γνώμης και την έκρηξη των «Liverpoolians» ήταν το πρωτοσέλιδο της «SUN», στις 19 Απριλίου του 1989.
Η συγκεκριμένη εφημερίδα βγήκε με τίτλο: «Η αλήθεια» («Τhe Truth») και στο πρωτοσέλιδό της έγραφε: «Κάποιοι οπαδοί έκλεβαν τα θύματα. Κάποιοι οπαδοί κατουρούσαν τους γενναίους αστυνομικούς. Κάποιοι οπαδοί χτυπούσαν αυτούς που έδιναν το φιλί της ζωής».
Μετά από χιλιάδες μηνύσεις προς την εφημερίδα, οι πωλήσεις της στο Λίβερπουλ έπιασαν... πάτο. Εξοργισμένοι άνθρωποι, που είχαν θρηνήσει για τα συγγενικά και φιλικά τους πρόσωπα, έκαιγαν την «Sun» και ορκίζονταν να μην την ξαναπιάσουν στα χέρια τους.
Τελικά, το καλοκαίρι του 2004 η εφημερίδα παραδέχτηκε στο πρωτοσέλιδό της ότι έκανε το λάθος της ιστορίας της, ζητώντας συγνώμη. Αλλά δεν κέρδισε τίποτα. Οι τοπικές εφημερίδες του Λίβερπουλ δεν την δέχτηκαν. «H αλήθεια; Αυτός ο ηλίθιος δεν ξέρει τη σημασία της λέξης», έγραψε η Liverpool Echo, έχοντας φωτογραφία τον διεθυντή της Sun, Κέλβιν ΜακΚένζι.
Με νωπές τις μνήμες από την τραγωδία του Χέιζελ, η κρίση του αγγλικού ποδοσφαίρου κορυφώθηκε εκείνο το μεσημέρι της 15ης Απριλίου. Ενώ είχε αρθεί η τιμωρία των ομάδων από τα Κύπελλα Ευρώπης, μετά το Χίλσμπορο τέθηκε εκ νέου σε ισχύ.
Εξω από το Ανφιλντ υπάρχει το μνημείο αφιερωμένο στους 96 ανθρώπους με τα ονόματά τους... Mνημείο υπάρχει και έξω από το Χίλσμπορο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου