Ραντεβού προς Σεπτέμβρη..

Μάλλον αυτή η φωτό είναι το τελευταίο μας post για τη σεζόν που πέρασε.
Καλό καλοκαίρι, καλές βουτιές και από τέλη Αυγούστου/αρχές Σεπτέμβρη πιο μαυρισμένοι, πιο φρέσκοι και πιο...σοφοί!

υ.γ. (1) για όσους συνδυάζουν καλοκαίρι με διάβασμα...στην δεξιά στήλη έχουμε πλήθος από βιβλία που τον τελευταίο καιρό μεταφράζονται κάμποσα
υ.γ. (2) για όσους έχουν ξεμείνει και δεν θα διαβάσουν..μπορούν να "σερφάρουν" στις ιστοσελίδες που παραθέτουμε στην δεξιά στήλη
υ.γ. (3) για όσους έχουν τηλεπληξία...ψαχτείτε με το ΣΠΟΡ+ δείχνει και ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ

Συνεχίζονται στην Ιταλία οι αντιδράσεις για την κάρτα φιλάθλου...

Οπαδοί της Φιορεντίνα δηλώνουν την αντίθεσή τους στο μέτρο της ιταλικής κάρτας φιλάθλου (tessera del tifoso) κατά την παρουσίαση της ομάδας για τη σεζόν 2010-11.

PARTY ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ 2ου ΤΕΥΧΟΥΣ

 Μπίρες, ποτά και καλοκαιρινές μουσικές λίγο πριν τα μπάνια του... οπαδού! Αν και για πολλούς fans οι αγωνιστικές υποχρεώσεις ξεκινούν νωρίς νωρίς...

http://www.myspace.com/humbazine.gr

Κόντρα στην ανεξέλεγκτη μεταγραφολογία, συνεχίζουμε με ωραίες μουσικές...

Κυκλοφόρησε το δεύτερο τεύχος του περιοδικού HUMBA!

"Όλα τα βλέμματα για ένα μήνα θα είναι στραμμένα στη Ν. Αφρική. Τι γνωρίζουμε όμως για την ποδοσφαιρική ιστορία και κουλτούρα της μαύρης ηπείρου; Το σίγουρο είναι πως οι έγχρωμοι αθλητές έχουν υποφέρει από τη ρατσιστική αντιμετώπιση των λευκών, ειδικά στις χώρες υποδοχής τους. Αρκετοί όμως αντέδρασαν, ύψωσαν τις γροθιές τους και την περηφάνια τους, μην υπολογίζοντας το κόστος, όπως τότε, στο Μεξικό το 1968. Από την άλλη πλευρά του πλανήτη, στην Ευρώπη, τα γερμανικά group των ultras υψώνουν τις γροθιές τους ενάντια στο μοντέρνο ποδόσφαιρο ενώ μένουν άναυδοι μπροστά στα κατορθώματα και τη στάση ζωής του μεγάλου σταρ του αμερικάνικου street basketball, Bill Harris...
Και στην Τουρκία, οι οπαδοί της Bucaspor και της Altay "συγκρούονται" με αφορμή το ντέρμπι της δεύτερης κατηγορίας του τουρκικού πρωταθλήματος, ξεφυλλίζοντας στο ημίχρονο του αγώνα την ιστορία των γηπεδικών fanzines της Μεγάλης Βρετανίας. Φεύγοντας από το γήπεδο κάνουν μια στάση στα πιο γνωστά καλοκαιρινά οπαδικά φεστιβάλ, αλλά στο τέλος κατασκηνώνουν στο El Paso, εκεί όπου διδάσκεται το μπάσκετ με έναν ξεχωριστό τρόπο..."

Το δεύτερο τεύχος του περιοδικού Humba! διατίθεται από τέλη Ιουνίου σε όλα τα κεντρικά βιβλιοπωλεία της Αθήνας.

Τα λιοντάρια που αποδείχτηκαν ακόμη μια φορά...γατάκια

Αυτοί οι Άγγλοι (οπαδοί) δεν το βάζουν κάτω με τίποτα... Υπομένουν, περιμένουν, αναμένουν πότε θα έρθουν τα καλύτερα... Άντε, να τους δούμε και σε δύο χρόνια... υπομονή αγγλικά λιοντάρια...

Το καλοκαίρι μπαίνει για τα καλά, οι ωραίες μουσικές απαραίτητες...

Hello Africa...

Το παρακάτω κείμενο είναι από το  blog 3-point. Το αναδημοσιεύουμε, χωρίς αυτό να σημαίνει πως συμφωνούμε σε όλα τα σημεία. Είναι όμως μια άποψη που μας βοηθάει να δούμε πίσω από το φανταχτερό κόσμο του ποδοσφαίρου και να μην ξεχνάμε ποτέ πως ποδόσφαιρο είναι και αυτό που παίζουν οι πιτσιρικάδες στις αλάνες έξω και μακριά από τα υπερσύγχρονα γήπεδα της Ν.Αφρικής... Το πραγματικό ποδόσφαιρο, το πραγματικό παιχνίδι...

"Το Μουντιάλ θεωρείται ενδεχομένως το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι το ποδόσφαιρο είναι το πλέον δημοφιλές άθλημα και στη συγκεκριμένη διοργάνωση παίζουν οι κατά τεκμήριο καλύτερες εθνικές ομάδες.

Μέχρι εδώ όλα καλά. Όμως το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να λάβει τον χαρακτηρισμό μίας λαϊκής γιορτής, όπως άλλωστε θα όφειλε. Αυτό το οποίο μάλιστα έχει ενδιαφέρον είναι ότι θυμίζει πολύ τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 και δεν αναφέρομαι φυσικά στο θέαμα...

Κατά τη διεξαγωγή του έχουν καταβληθεί με έντεχνο τρόπο (κοινώς δια της κλωτσιάς) να κρυφθούν τα ποικίλα και πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Ξαφνικά οι φτωχοί, οι ναρκομανείς, οι άστεγοι εξαφανίστηκαν το 2004...Ε τώρα προσθέστε και τα θύματα του AIDS και τις παραγκουπόλεις...

  Όπως εύστοχα είχε γράψει ο κύριος Χελάκης σε άρθρο του στην Αυγή το 2% του πληθυσμού της Νοτίου Αφρικής ζει σε παλάτια και το υπόλοιπο 98% με νύχια και με δόντια για την επιβίωση του. Και για να παίξουμε λίγο ακόμα με τους αριθμούς (αλλά όχι με τους ανθρώπους όπως κάνουν κάποιοι), αναφέρουμε ότι το 35% του πληθυσμού έχει προσβληθεί από τον ιό του ΑΙDS και πάνω από το 60% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας...Το μεροκάματο ανέρχεται στα 7 ευρώ, ενώ το μηνιάτικο στα 250 ευρώ...

Αυτά από μόνα τους μπορούν να φανερώσουν την αληθινή κατάσταση της Νοτίου Αφρικής πίσω από τις βουβουζέλες. Όμως υπάρχουν και άλλα τρισχαριτωμένα συμβάντα.

  Όπως το ότι ο κύριος Μπάτλερ παρά το γεγονός ότι είχε εξαγγείλει πως η διοργάνωση του Μουντιάλ από τη συγκεκριμένη χώρα θα καταπολεμούσε και την ανεργία με έναν τρόπο, έχει απλήρωτους τους εργαζόμενους, ενώ δεν έχει εξηγήσει ακόμα πως τα γήπεδα που έχουν κατασκευαστεί θα μπορέσουν να συντηρηθούν μετά το τέλος του Μουντιάλ...Η χώρα θα ζημιωθεί ακόμα περισσότερο οικονομικά και οι πρόσκαιρα εργαζόμενοι, που ούτε καν πληρώνονται θα βρεθούν στην ανεργία, όπως έγινε και εδώ δηλαδή.

Αυτό που αναρωτιέμαι είναι για ποιον γίνεται αυτό το Μουντιάλ. Γι'αυτόν που έχει χρήμα, γι'αυτόν που καταπατά δικαιώματα, γι'αυτόν που δεν ενδιαφέρεται για τους συνανθρώπους του ή μήπως μόνο για τους χριστιανούς. Το τελευταίο το αναφέρω γιατί αδυνατούσα να πιστέψω πως ο μωαμεθανισμός έχει ως νέα αρχή του την απαγόρευση της παρακολούθησης του Μουντιάλ. Κάποιοι μάλιστα πιστοί που αγνόησαν αυτή του τη θέση λόγω του πάθους του για το άθλημα, δολοφονήθηκαν...Όπως μου προξένησε εντύπωση το γεγονός ότι κάποιοι Σενεγαλέζοι πέθαναν επειδή υποχώρησε η στέγη του σπιτιού τους ενώ παρακολουθούσαν τους αγώνες στην ταράτσα, ενδεικτικό φυσικά της φτώχειας και της εξαθλίωσης που υπάρχει σε αυτές τις χώρες...Αλλά αυτά για κάποιο ακατανόητο λόγο περνούν στα ψιλά....

Κρίμα, πραγματικά κρίμα, αλλά είναι μία διοργάνωση που μόνο ντροπή που μπορεί να προκαλέσει και τίποτα περισσότερο. Αντί να δώσετε τα λεφτά για να σώσετε μία ολόκληρη ήπειρο κύριοι της FIFA τα δίνετε για φανφάρες δίχως αντίκρυσμα...."