Τώρα πρέπει να δράσουμε…
Με αφορμή, λοιπόν, το θάνατο του 25χρονου νέου στη Λαυρίου, έχει γίνει ήδη μια σειρά συζητήσεων (από τα μέσα Μαίου), με συμμετοχή ατόμων διαφορετικών οπαδικών προτιμήσεων, καθημερινοτήτων, ηλικιών και πολιτικών εντάξεων. Κατατέθηκαν εμπειρίες, γνώμες, αγωνίες, επιθυμίες και συζητήθηκαν ζητήματα που έχουν να κάνουν από τον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό στην Ελλάδα μεχρι και τις εμπειρειες απο εξωτερικό.
Καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως το παραμύθι με τα «πιθήκια που πηδάνε στις εξέδρες», τους «αλλοτριωμένους από το θέαμα νέους» και τους «αριστεροχαρούμενους…ultras», μπορεί να διαψευστεί και με μια συλλογική κίνηση να αλλάξει η εικόνα του σημερινού οπαδού.
Πρέπει να πιάσουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή και σιγά-σιγά να πάρουμε πίσω όλα αυτά που μας στέρησαν, αλλά και που εμείς οι ίδιοι αρνηθήκαμε στον εαυτό μας. Το σεβασμό, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία. Να βγάλουμε όλη τη λάσπη και τη βρωμιά που έχουν ρίξει πάνω μας, αλλά πρώτα απ’ όλα να πολεμήσουμε τον «κακό και κολλημένο» εαυτό μας…γιατί αν δεν το κάνουμε αυτό, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Όσους συνδέσμους ή όσες λέσχες και να συγκροτήσουμε, όσες συλλογικότητες και να δημιουργήσουμε που να μιλάνε για φασισμό, καπιταλισμό και αδικία, το γήπεδο χρειάζεται κάτι παραπάνω…μια ανοιχτή συλλογικότητα που να ενώνει όλους τους οπαδούς, κάτω από ένα πέπλο δημιουργικότητας και αλληλοσεβασμού, οι οποία να μη μένει μόνο στα “ACAB” και τα “antifa hools”, αλλά να βλέπει πέρα από αυτά.
Οι καμερες εχουν ηδη καθιερωθει στη καθημερινοτητα μας και τωρα με προσχημα την καταπολεμηση της βιας, νομιμοποιηθηκαν και στα γηπεδα.Το καθεστώς της ακρίβειας έχει απλώσει τα πλοκάμια του και στα παιχνίδια που γουστάρουμε να παρακολουθούμε με τις παρέες μας. Οι ΠΑΕ στο βωμό του κέρδους, θυσιάζουν την ιστορία των ομάδων και της πόλης που εκπροσωπούν. Οι παίκτες παίζουν πια για το όνομα που είναι στην πλάτη τους και όχι για το σήμα που έχουν στο σημείο της καρδιάς τους.
Η πολιτική εξουσία προσπαθεί να «δείξει έργο» επικαλούμενη την εξυγίανσή του αθλητισμού. Η αστυνομία καλυπτόμενη πίσω από το προσωπείο του αγνού μαχητή κατά της βίας, δε διστάζει να χτυπά τυφλά και να συμπεριφέρεται απάνθρωπα, σε όποιον «δηλώνει» οπαδός. Με τις ευλογίες του υφυπουργού η «δικαιοσύνη» κλείνει στη φυλακή τα «επικίνδυνα» για την κοινωνία άτομα που συλλαμβάνει χωρίς διάκριση στα γήπεδα η αστυνομία, επειδή έτυχε να βρίσκονται «κοντά» και ήταν ο εύκολος στόχος.
Διάφορα λαμόγια-επαγγελματίες οπαδοί και αρχισυνδεσμίτες, βγάζουν λεφτά από την αγάπη μας. Με αφορμή τις «εθνικές επιτυχίες», προσπαθούν να κρατήσουν «υπνωτισμένο» τον οπαδό, για να παίξουν στην πλάτη του τα πολιτικά και οικονομικά τους παιχνίδια. Ευκαιρία βρίσκουν έτσι και πάσης φύσεως ακροδεξιοί-φασίστες, να κάνουν την προπαγάνδα τους, έστω και με καπελάκια και μπλουζάκια…
Σε όλα τα προηγούμενα οι οπαδοί πρέπει να έχουμε θέση και να κάνουμε τη δική μας πολιτική στο χώρο μας. Κανένας δεν περισσεύει από το εγχείρημα που σιγά-σιγά, βήμα-βήμα προσπαθούμε να συγκροτήσουμε με τις προπαρασκευαστικές συζητήσεις που πραγματοποιούμε. Η παρουσία μας στο άμεσο μέλλον θα είναι δυναμική και ενιαία σε όλα τα γήπεδα και σε όλους τους χώρους. Ευελπιστούμε να δημιουργήσουμε ένα καθολικά πανελλαδικό δίκτυο στήριξης αυτής της κίνησης, ώστε το μελλοντικό κίνημα των οπαδών να πάρει σάρκα και οστά.
Σκέψεις και φόβοι για πιθανά καπελώματα φυσικά υπάρχουν και πρέπει να εκφράζονται, αλλά έχουμε ήδη συμφωνήσει πως θα προσπαθήσουμε με κάθε μέσο να προστατέψουμε αυτό το εγχείρημα, όμοιο του οποίου δεν έχει ξαναγίνει στο παρελθόν. Την ιστορία την γράφουμε εμείς οι ίδιοι…
Radical Fans Utd
